Wolność religijna i stosunki pomiędzy państwem i kościołami oraz związkami wyznaniowymi w konstytucyjnym porządku Republiki Czeskiej. Zarys problematyki.

Abstract

W wyniku historycznej ewolucji stosunków pomiędzy wspólnotą państwową a wspólnotami religijnymi współczesna regulacja kwestii konfesyjnych w prawie wewnętrznym Republiki Czeskiej oparta została na dwóch fundamentach. Pierwszym jest niemożność identyfikowania państwa z żadnym systemem wierzeń, drugim zaś brak kompetencji w zakresie wpływania na sytuację wewnętrzną czy regulację doktrynalną poszczególnych wspólnot religijnych. Co więcej, w porządku konstytucyjnym Republiki Czeskiej przewidziane zostały gwarancje dotyczące poszanowania wolności religijnej jednostek oraz możliwości uzewnętrzniania przez nich przekonań religijnych. Tego rodzaju regulacja skutkuje ograniczeniem możliwości wpływania związków religijnych na prowadzenie polityki przez władze państwowe, przy jednoczesnym zagwarantowaniu tymże związkom możliwości sprawowania posługi w różnorakich instytucjach publicznych. W konsekwencji mechanizmy prawne gwarantujące separację wspólnoty państwowej i wspólnot religijnych nie mają charakteru antyreligijnego.