Związki między prawem konstytucyjnym a prawem gospodarczym na przykładzie realizacji zasady wolności gospodarczej

Abstract

W opracowaniu skupiono uwagę na niektórych przepisach Konstytucji, mających szczególne znaczenie dla stosunków prawnych przedsiębiorców i ich kontrahentów, regulowanych następnie w przepisach zaliczanych do prawa gospodarczego i handlowego, nazywanego też prawem gospodarczym prywatnym (handlowym). Jest to ta część prawa cywilnego, która zajmuje się stosunkami zobowiązaniowymi, przede wszystkim umowami, w których stronami są przedsiębiorcy (w rozumieniu art. 2 i 3 Prawa przedsiębiorców z 2018 r. oraz art. 43 k.c.); jest to obrót nazywany gospodarczym sensu stricto albo dwustronnie profesjonalnym (B2B). W obrocie gospodarczym sensu largo albo jednostronnie profesjonalnym (B2X) występuje przedsiębiorca oraz podmiot prawa cywilnego niebędący przedsiębiorcą (art. 1 oraz w określonym zakresie art. 331 k.c.). Z kolei w obrocie zwanym konsumenckim, po jednej stronie jest przedsiębiorca, a po drugiej konsument w rozumieniu art. 221 k.c. (B2C). Wśród przepisów Konstytucji, które wybrano do analizy w ramach tego niewielkiego opracowania, na szczególną uwagę zasługują art. 20 i art. 22, będące podstawą dla zasady wolności gospodarczej.