Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich – terenowe laboratorium form rzeźby terenu

Abstract

Na przykładzie terenu Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich omówiono różnorodność form rzeźby terenu związanych z istnieniem tzw. strefy krawędziowej Wzniesień Łódzkich i działaniem lądolodu zlodowacenia środkowopolskiego odry stadiału warty. Północne stoki wzgórz powstały w wyniku przekształcenia w warunkach klimatu peryglacjalnego moreny czołowej uformowanej w miejscu akumulacyjnej działalności tegoż lądolodu. Dla obszaru mezoregionu Wzniesień Łódzkich, którego zaledwie część obejmuje park krajobrazowy, charakterystycznym elementem są głęboko wcięte asymetryczne doliny rzeczne, co obrazuje rezerwat Struga Dobieszkowska, a także parowy, które podziwiać można w rezerwacie Parowy Janinowskie. Na obszarze Parku znajdziemy również ślady eratyków wskaźnikowych, którym przyporządkować można konkretną lokalizację w Skandynawii, skąd zostały wyerodowane i „wbudowane” w masę lądolodu. Prócz form rzeźby terenu związanymi z działaniem lądolodu skandynawskiego, płynącą wodą czy z procesami eolicznymi, na omawianym obszarze nie brakuje przykładów form rzeźby terenu, będącymi przejawem wpływu człowieka na ukształtowanie powierzchni, m.in. wysokie miedze czy rozcięcia drogowe. Wszystkie omówione elementy geomorfologiczne odnaleźć można w wybierając się na 3-4 godzinne zajęcia w terenie.