Circulation and Exportation of the Japanese Childbirth Model in Southern-East Asia Preliminary Insights from Cambodia

Abstract

Globally, maternal health matters and birthing ideologies and practices still generate much controversy. On the one hand, those who are promoting the medicalization of childbirth argue that the mortality and morbidity risks justify the imposition of biotechnological standards and practices. On the other hand, activists for demedicalization of birth are denouncing gynecological and obstetric violence, and pointing the pathologies induced by overuse of technologies. These movements, which are part of the current’s feminist calls, advocate a women’s reappropriation over their own bodies. The paper, based on long term and more recent ethnographical investigations aims to explore these political, cultural and social controversies by examining the recent initiatives in reproductive health domain carried by Japanese cooperation in South-East Asia. Since the 2000s, JICA (Japanese agency for international cooperation), as part of its infrastructure development, institutional strengthening and training programs, has indeed carried out numerous initiatives. One aims at improving the quality of maternal health care with two main objectives: the reduction of cesarean section rates and the humanization of birth.

Obecnie społeczność międzynarodowa szeroko uznaje i popiera biomedykalizację porodu, pozostawiając ograniczone pole dla ruchów opozycyjnych. Niemniej jednak w pewnych kontekstach społecznych i geograficznych istnieją aktorzy opowiadający się za „detechniczizacją” narodzin. Inicjatywy te mają na celu humanizację doświadczenia porodu poprzez ograniczenie niepotrzebnego stosowania interwencji biotechnologicznych. Japońska Agencja Współpracy Międzynarodowej (JICA) wdrożyła programy w różnych krajach, zwłaszcza w Azji Południowo-Wschodniej, w tym w Kambodży, promujące poród humanizowany. Badanie genealogii programów JICA dotyczących zdrowia matek w Azji Południowo-Wschodniej dostarcza cennych informacji, rzucając światło na lokalne adaptacje i odmiany tych inicjatyw. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, w jaki sposób programy te przecinają się z politycznymi, kulturowymi i społecznymi kontrowersjami dotyczącymi biomedykalizacji i detechnicyzacji porodu. Ponadto ważne jest, aby zbadać reakcje instytucji zdrowotnych, opiekunów i pacjentów w krajach przyjmujących – czy przyjmują ten model, czy mu się sprzeciwiają. Koncepcja wiedzy autorytatywnej, zaproponowana przez Jordana (1978), okazuje się istotna w zrozumieniu genealogii, realizacji, wpływów i efektów tych zmarginalizowanych kampanii oraz w analizie interakcji między modelem japońskim, podejściem państwa i podejściem Organizacji Narodów Zjednoczonych. globalny program zmniejszenia śmiertelności matek. Badając społeczną konstrukcję i społeczną produkcję humanizowanego modelu narodzin o niskim poziomie zaawansowania technologicznego w społeczeństwie high-tech, otwierają się nowe możliwości badawcze w dziedzinie antropologii reprodukcji człowieka.