Soft power i sharp power w polityce zagranicznej Turcji pod rządami Partii Sprawiedliwości i Rozwoju

Abstract

Podstawowym celem niniejszej pracy jest charakterystyka soft power i shar ppower oraz ich wpływu na politykę zagraniczną Turcji oraz znalezienie odpowiedzi na pytanie, co sprawiło, że tureccy decydenci polityczni zaczęli przejawiać skłonność do stosowania narzędzi z zakresu sharp power. W przekonaniu autorki niniejszej pracy do tej ewolucji doszło pod wpływem zarówno uwarunkowań zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Nie bez znaczenia były w tym przypadku zmiany, które dokonały się w ładzie regionalnym po wydarzeniach Arabskiej Wiosny. Wzrost zagrożeń, z jakimi zostało skonfrontowane państwo tureckie oraz przekonanie tureckich decydentów, że w stosunkach międzynarodowych nadchodzi kres zachodniocentrycznego ładu międzynarodowego, przekonały ich o konieczności dokonania przewartościowań w polityce zagranicznej. Na ten proces nałożyła się zachodząca równolegle transformacja systemu politycznego. Jego dedemokratyzacja sprawiła, że tureccy decydenci zaczęli w szczególnie nieprzychylny sposób spoglądać na przejawy niezależności społeczeństwa obywatelskiego oraz zintensyfikowali wykorzystywanie praktyk autorytarnych, co sprzyjało stosowaniu narzędzi z zakresu sharp power w polityce wewnętrznej, a w konsekwencji – miało wpływ na politykę zagraniczną.