Karbokrzemowe dendrymery z atomami miedzi jako nośniki leków i materiału genetycznego w terapii przeciwnowotworowej

Abstract

Nowotwory są grupą chorób, które powodują ogromne problemy na skalę globalną. Współcześnie stosowane terapie mają wiele ograniczeń, a ponadto wiążą się z efektami ubocznymi. W związku z tym poszukuje się strategii w terapii, które byłyby pozbawione tych wad i poprawiłyby efektywność stosowanego leczenia. Obecnie medycyna pokłada nadzieje w wykorzystaniu nanosystemów opartych na nanocząstkach jako nośnikach terapeutycznych molekuł. W pracy doktorskiej oceniono możliwość wykorzystania karbokrzemowych dendrymerów z atomami miedzi (CCD) jako nośników proapoptotycznego siRNA oraz leków w terapii przeciwnowotworowej. Charakterystyka biofizyczna dendrymerów potwierdziła, że mają one dodatni ładunek i oddziałują z HSA oraz błonami erytrocytarnymi. Wyniki badań wykazały, że CCD są bardziej toksyczne wobec komórek nowotworowych niż prawidłowych. W pracy wykorzystano metody biofizyczne w celu sprawdzenia czy CCD tworzą kompleksy z siRNA. Wykazano, że dendrymery generacji pierwszej i drugiej tworzą kompleksy z siRNA oraz chronią je przed degradacją przez nukleazy. Badania potwierdziły, że CCD mogą wprowadzać siRNA do komórek nowotworowych linii MCF-7. Zaobserwowano, że po 72 godzinach inkubacji komórek nowotworowych z dendrypleksami następuje spadek ich żywotności. Ponadto, oceniono zdolność CCD do tworzenia kompleksów z chemioterapeutykami: doksorubicyną, metotreksatem i 5-flurouracylem . Techniki biofizyczne wykazały, iż CCD tworzą kompleksy z lekami. W badaniach stwierdzono, że kompleksy wykazywały większą cytotoksyczność wobec komórek nowotworowych niż nieskompleksowane komponenty, powodując wzmożoną produkcję RFT i depolaryzację błony mitochondrialnej. Zastosowanie kompleksów powoduje wzrost odsetka komórek apoptotycznych i nekrotycznych w zawiesinie komórek linii MCF7 i HepG2 w zależności od zastosowanego dendrymeru. Podsumowując, CCD wykazują właściwości przeciwnowotworowe i mogą być rozważane jako potencjalne nośniki leków i siRNA do komórek nowotworowych.