Męskoosobowość semantyczna a gramatyczna. Próba uporządkowania

Perlin, Jacek

dc.contributor.author	Perlin, Jacek
dc.contributor.editor	Barańska-Szmitko, Anna
dc.contributor.editor	Filipczak-Białkowska, Anita
dc.date.accessioned	2023-07-25T05:16:43Z
dc.date.available	2023-07-25T05:16:43Z
dc.date.issued	2023
dc.identifier.citation	Perlin J., Męskoosobowość semantyczna a gramatyczna. Próba uporządkowania, [w:] Teorie i praktyki komunikacji 2, red. A. Barańska-Szmitko, A. Filipczak-Białkowska, WUŁ, Łódź 2023, https://doi.org/10.18778/8331-181-4.05	pl_PL
dc.identifier.isbn	978-83-8331-181-4
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/11089/47602
dc.description.abstract	Celem tekstu jest omówienie problemów związanych ze znaczeniem, składnią i użyciem rzeczowników męskoosobowych. Zaprezentowane zostały wybrane grupy rzeczowników męskoosobowych oznaczających mężczyzn, grupy mieszane, niekonotujące płci, oznaczające postacie mitologiczne i inne. Przedstawiono też różne przykłady koniunkcji, np. osobowe dwupłciowe, dwupłciowe międzygatunkowe, rzeczowniki częściowo męskoosobowe (cham i grubas), oraz nietypową koniunkcję osoby płci żeńskiej i przedmiotu rodzaju męskiego. Zwrócono uwagę na problemy związane z użyciem nazw tytułów (eminencja) i rzeczowników dwurodzajowych (sierota). Analiza doprowadziła do wniosku, że rodzaj męskoosobowy jest kategorią gramatyczną mało konsekwentną logicznie, do tego z rozchwianą normą i kłopotami z uzusem, które powodują, że użytkownicy unikają pewnych sformułowań, nie chcąc popełnić błędu.	pl_PL
dc.language.iso	pl	pl_PL
dc.publisher	Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego	pl_PL
dc.relation.ispartof	Teorie i praktyki komunikacji 2;
dc.rights	Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Międzynarodowe	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/	*
dc.subject	rodzaj męskoosobowy	pl_PL
dc.subject	koniunkcja	pl_PL
dc.subject	poprawność językowa	pl_PL
dc.subject	rodzaj semantyczny a gramatyczny	pl_PL
dc.title	Męskoosobowość semantyczna a gramatyczna. Próba uporządkowania	pl_PL
dc.type	Book chapter	pl_PL
dc.page.number	39-44	pl_PL
dc.contributor.authorAffiliation	Uniwersytet Warszawski, Wydział Polonistyki	pl_PL
dc.identifier.eisbn	978-83-8331-182-1
dc.references	Kępińska A. (2006), Kształtowanie się polskiej kategorii męsko- i niemęskoosobowości. Język wobec płci, Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.	pl_PL
dc.references	Kleszczowa K. (1994), Zbiory różnorodzajowe a problem genezy rodzaju męskoosobowego, w: Język a kultura, t. 9: Płeć w języku i kulturze, red. J. Anusiewicz, K. Handke, Wydawnictwo Wiedza o Kulturze, Wrocław, s. 75–84.	pl_PL
dc.references	Kucała M. (1972), Rola zaimków i przymiotników w powstawaniu męskoosobowego acc.-gen. plur., w: Symbolae polonicae in honorem Stanislai Jodłowski, red. J. Zaleski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, s. 87–92.	pl_PL
dc.references	Kucała M. (1976), O rodzaju gramatycznym w języku polskim, w: Kategorie gramatyczne grup imiennych w języku polskim, red. R. Laskowski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, s. 79–87.	pl_PL
dc.references	Kucała M. (1978a), Zmiany semantycznych podstaw rodzaju gramatycznego w języku polskim, w: Z polskich studiów slawistycznych, seria V: Językoznawstwo, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, s. 137–142.	pl_PL
dc.references	Kucała M. (1978b), Rodzaj gramatyczny w historii polszczyzny, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.	pl_PL
dc.references	Kucała M. (1996), Semantyzacja wariantywności fleksyjnej w języku polskim, w: Studia historycznojęzykowe, t. 2: Fleksja historyczna, red. M. Kucała, W.R. Rzepka, Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, Kraków, s. 35–41.	pl_PL
dc.references	Łaziński M. (2006), O panach i paniach. Polskie rzeczowniki tytularne i ich asymetria rodzajowo-płciowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.	pl_PL
dc.references	Nowosad-Bakalarczyk M. (2009), Płeć a rodzaj gramatyczny we współczesnej polszczyźnie, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.	pl_PL
dc.references	Perlin J., Mielczarek A. (2014), Kategoria płci w języku polskim, „Linguistica Copernicana”, nr 11, s. 131–142.	pl_PL
dc.references	Rzepka W.R. (1973), Zmiany formy dopełnienia a rozwój gen.-acc. pl. męskich form osobowych w języku polskim, „Studia Polonistyczne UAM”, t. I, s. 103–124.	pl_PL
dc.references	Rzepka W.R. (1975), Dopełniacz w funkcji biernika męskich form osobowych w liczbie mnogiej w polszczyźnie XVII wieku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.	pl_PL
dc.references	Rzepka W.R. (1987), Mianownik liczby mnogiej rzeczowników męskoosobowych w polszczyźnie literackiej XVI–XVII wieku, „Studia Polonistyczne UAM”, t. XIV/XV, s. 215–231.	pl_PL
dc.references	Turska H. (1953), Mianownik l. mn. typu chłopy, draby w języku polskim, „Język Polski”, t. XXXIII, s. 129–155.	pl_PL
dc.identifier.doi	10.18778/8331-181-4.05