Fear and Wish-fulfilling Flights of Fancy: Walpole’s Nightmare of Class Conflict and the Restoration of Aristocracy in The Castle of Otranto

Abstract

This article discusses The Castle of Otranto by Horace Walpole as the first gothic work dramatizing, through the theme of “usurpation”, the emergence of the new but “greedy” bourgeoisie in England in the eighteenth century as a threat against the long-established, and from Walpole’s perspective, “divinely ordered” aristocratic system. Au fait with the worries and expectations of aristocracy, for he is the son of Robert Walpole (the first Prime Minister of England), and a member of nobility and the Parliament, Walpole, in his work, cannot help defending the established system against the emerging bourgeois paradigm. In the article, Walpole’s concern with the chaotic state of his country, which he reveals through building a devastating class conflict in Otranto, will be analyzed with the help of biographical, historical, and Marxist approaches. Finally, by referring to the Freudian theory of “wish-fulfillment through dreams”, Walpole’s solution for the conflict will be shown to be a self-gratifying one, satisfying the author’s aristocratic self.

Przedmiotem refleksji w artykule jest Zamczysko w Otranto Horacego Walpole'a rozpatrywane jako pierwsze gotyckie dzieło dramatyzujące — poprzez wprowadzenie tematu „uzurpacji”, druzgocącego konfliktu klas w Otranto — problem nowej „chciwej” burżuazji w XVIII- -wiecznej Anglii, stanowiącej z perspektywy Walpole'a zagrożenie dla „odwiecznego” „boskiego” systemu arystokratycznego (dodajmy, że autor był synem Roberta Walpole'a, pierwszego premiera Anglii oraz członkiem Parlamentu). Przedstawiając obawy i oczekiwania arystokracji, Walpole, w obliczu rodzącego się paradygmatu burżuazyjnego, nie potrafił nie stanąć w obronie dotychczasowo systemu. Problem konfliktu klas w Otranto analizowany jest w pracy za pomocą biograficznych, historycznych i marksistowskich metod badawczych zwieńczonych odniesieniem do teorii sublimacji i marzenia sennego Freuda, według której rozwiązanie konfliktu przez Walpole'a jest jedynie spełnieniem własnym, zadowoleniem arystokratycznego „siebie”.