| dc.description.abstract | Niniejszy artykuł stanowi próbę analizy transformacji archetypicznego symbolu Wędrowca
i motywu Poszukiwania w wybranych wierszach wczesnej( „Wędrowiec”) i późnej (cykl sonetów pt.
„Poszukiwanie” fazy twórczości W. H. Audena.
Autora pracy interesuje wyłącznie religijno-egzystencjalny aspekt omawianych utworów, toteż
bada on przede wszystkim rozwijane przez poetę mity Poszukiwania i Odnalezienia.
Symbol Wędrowca przybiera w studiowanych wierszach rozmaite postacie: zagubionego
tułacza, obserwatora i komentatora otaczającej rzeczywistości, a w końcu niezłomnego Rycerza
Wiary (symbolu zapożyczonego z filozofii Kierkegaarda). Początkowy cel jego wędrówki
— odzyskanie „pierwotnej niewinności” — przeistacza się w cel ostateczny — zbudowanie Miasta
Sprawiedliwego, symbolu doskonałości i harmonii.
Wiara i prawda — fundamenty ludzkiej egzystencji — nie są dla Audena wynikiem
duchowych spekulacji, lecz posiadają dialektyczny, subiektywny i egzystencjalny charakter.
Wytrwanie w wierze, choć dla poety wiara pozostanie zawsze absurdem, stanowi wartość samą
w sobie, gdyż pozwala Wędrowcowi pogodzić się ze światem i życiem. Audenowski Tułacz, po
latach duchowych zmagań i metafizycznych poszukiwań odnajduje w końcu Dom (tom wierszy
„O domu”), a wraz z nim węwnętrzny spokój.
Należy dodać, iż wiersze stanowiące przedmiot badań nie są jedynymi, lecz najbardziej
reprezentatywnymi utworami podejmującymi temat wędrówki i poszukiwania. | pl_PL |
