Von der Phrontisferie und dem Atticismus zur offenen Möglichkeitsform. Versuch einer Typologie diachronischer Ironieformen

Abstract

W skrótowej formie przedstawiono diachroniczną i homogeniczną koncepcję typologii ironii. Stoi ona w opozycji do heterogenicznego ujęcia E. Behlera (przyp. 18), a także B. Allemanna (przyp. 69) i H.-E. Hassa (przyp. 70), którzy ironię definiują jedynie jako fenomen literacki. Wyróżniono ironię antyczną, scholastyczną (średniowieczną), wspomniano o ironii rokokowej i klasycznej, omówiono dalej ironię romantyczną i drogi prowadzące do ironii współczesnej. Jest jedynie formalnością przypomnienie faktu, iż o każdej z tych form można by napisać bardzo obszerne studium. Do wszystkich form ironii odnosi się aksjomat, iż są one jedynie idealizacją osiągniętą w trakcie analizy procesu kulturowego.