| dc.description.abstract | Zagadkę poezji Cornela Adama Lengyela, poezji klasycznie „naturalnej” i prostej,
można rozwiązać przez przyjrzenie się jej „wewnętrznej strukturze”, tzn. przez
zbadanie jej pod kątem gramatyki, fonologii i składni. Okazuje się przede wszystkim,
że poezja „bezobrazowa”, poezja, której tworzywo stanowią ściśle gramatyczne
tropy, może być zdecydowanie symboliczna. Pieśni (Songs) mówią o ludzkim życiu
i przeznaczeniu, a „życie ludzkie jest symboliczne, ponieważ jest wieloznaczne”.
W rezultacie jedno i drugie jest sprawą metafizyki, albowiem metafizyka zadaje
pytania, na które odpowiedzi brak. Jedyną odpowiedź, jaką dają Pieśni, stanowi to,
że świat, a wraz z nim życie ludzkie jest wielką i wieczną zagadką. Na przekór
zawiedzionym nadziejom — w naturze naszej leży podtrzymywanie tendencji do
rozwiązania owej zagadki. Takie posłannictwo jest udziałem każdej wielkiej poezji
w każdej epoce, a wielka poezja to ta, która usiłuje coś zakomunikować. Według
Lengyela istota każdej prawdziwej poezji tkwi w tym, że: „Na przekór różnym
żonglerom językowym poezja pozostaje wielką i magiczną sztuką porozumienia”. | pl_PL |
