dc.contributor.author | Adlard, John | |
dc.date.accessioned | 2023-01-16T06:27:42Z | |
dc.date.available | 2023-01-16T06:27:42Z | |
dc.date.issued | 1968 | |
dc.identifier.issn | 0084-4446 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11089/45344 | |
dc.description.abstract | W historii poezji lata dziewięćdziesiąte zeszłego stulecia w Anglii uważa się
zwykle za ślepą uliczkę — okres, który traktuje się jedynie jako intermezzo
z występującymi w nim malowniczymi postaciami. W rzeczywistości lata te zapoczątkowały
pewne kierunki eksperymentalne, które wniosły poważny wkład do
rozwoju form poezji współczesnej. Artykuł niniejszy poświęcono jednemu z tych
eksperymentalnych kierunków.
Synestezja jest pomieszaniem różnych wrażeń zmysłowych i „pomieszaniem
sztuk”. Wykorzystanie tego przez Gautiera i Symbolistów wcześniej już pociągało
niektórych poetów okresu średniowiktoriańskiego. Whistler nadał swoim obrazom
nazwy utworów muzycznych. Synestezja w języku poetów lat dziewięćdziesiątych
jest przeważnie niczym więcej jak afektacją; to samo można powiedzieć o synestezji
u Edyty Sitwell, a niekiedy także u Cecila Day Lewisa. Twórcze jej wykorzystanie
znajdujemy dopiero w utworach Laurie Lee. Ciekawe jest zastosowanie
synestezji u Hopkinsa.
Henley użył formy muzycznej w poemacie London Voluntaries (1893). Pół
wieku później Eliot wydał Four Quartets, wygłosiwszy uprzednio wykład o użyteczności
studiów muzycznych dla poetów. Symons i Wilde (w pewnym stopniu
zapowiadający Imażystów) próbowali „malować wierszem”. Za ich przykładem
poszedł Laurie Lee, osiągając znacznie lepszy efekt artystyczny.
W latach dziewięćdziesiątych pewien związek z synestezją miało poszukiwanie
nowej sztuki — lub najwyższej sztuki — przez połączenie w jedno, dwóch lub
więcej, odrębnych sztuk. Poszukiwanie to zostało wznowione w dzisiejszej Anglii.
Ponadto synestezja jest w chwili obecnej przedmiotem pewnych bardzo kontrowersyjnych
badań. Bohater Symonsa, Krystian Trevalga, widział muzykę, którą
skomponował. Dzięki eksperymentom ze stosowaniem narkotyków rozszerzających
zakres świadomości dzisiejsi artyści widzą dźwięki i słyszą zapachy. Przypuszcza
się, że takie eksperymenty pozwolą wniknąć w istotę procesu twórczego i umożliwią
ekspansję świadomości już bez stosowania środków narkotycznych. | pl_PL |
dc.language.iso | en | pl_PL |
dc.publisher | Łódzkie Towarzystwo Naukowe; Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu | pl_PL |
dc.relation.ispartofseries | Zagadnienia Rodzajów Literackich;1 | |
dc.subject | synaesthesia | pl_PL |
dc.subject | English Eighteen-Nineties | pl_PL |
dc.subject | poetry | pl_PL |
dc.title | Synaesthesia in the Nineties and beyond | pl_PL |
dc.title.alternative | Synestezja w poezji angielskiej lat dziewięćdziesiątych i późniejszej | pl_PL |
dc.type | Article | pl_PL |
dc.page.number | 60-69 | pl_PL |
dc.identifier.eissn | 2451-0335 | |
dc.relation.volume | 11 | pl_PL |
dc.contributor.translator | Biedrzycka, Halina | |
dc.discipline | literaturoznawstwo | pl_PL |