| dc.description.abstract | Polemiczny i negatywny program awangardowych kierunków XX w. zakłada
dwa uzależnione wzajem od siebie, przeciwstawne sposoby postępowania — zerwanie
i odwrócenie, których celem jest zniszczenie dawnych wartości (tradycji,
reguł, przestarzałej estetyki itd.), a więc odcięcie się od wszystkich dawnych zasad,
form i hierarchii. Jest to tendencja dająca początek prawdziwej „tradycji zerwania”,
wszystkie bowiem awangardowe kierunki, począwszy od futuryzmu, głoszą kolejne
zerwanie już nie tylko z tradycją, ale także z poprzedzającymi je bezpośrednio ruchami
awangardowymi, uznanymi za przebrzmiałe. Stosowana przez nie technika posługuje się całym zespołem polemicznych chwytów:
,„oczyszczeniem przez pustkę”, diametralnym przestawieniem wartości, systematyczną
ich dewaluacją, "demistyfikacją” i „zrywaniem masek”, wreszcie kultem
antysukcesu — prowokacją, skandalem, agresywną i hałaśliwą reklamą, słownym
gwałtem, propozycjami ogólnej „rzezi”.
Wszystkie awangardowe prądy XX w. demonstrują zdecydowany nastrój bojowy,
militarny, prawdziwy szał agresji, wymagający „techniki destruktywnej, techniki
szoku, tekstów „druzgocących”. Wszystkiemu nadaje ton słownik rewolucyjny i nihilistyczny:
„niszczyć”, „łamać”, „wymiatać”, ,,druzgotać”, „obalać i unicestwiać”
itd. Retoryka ta sprawdza się w postawie i działalności futurystów, dadaistów, ekspresjonistów
i surrealistów. | pl_PL |
