Pokaż uproszczony rekord

dc.contributor.authorVan Zoest, Aart J. A.
dc.date.accessioned2022-12-29T08:33:33Z
dc.date.available2022-12-29T08:33:33Z
dc.date.issued1977
dc.identifier.issn0084-4446
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11089/44932
dc.description.abstractZnak ikoniczny jest to znak, którego cechą dominującą jest podobieństwo wobec przedmiotu oznaczanego. Język semiotyczny definiuje to podobieństwo jako częściową identyczność na płaszczyźnie opisów znaku i przedmiotu oznaczanego. Ikoniczność jest zagadnieniem podstawowym w całym systemie semiotycznym, a zwłaszcza w tych dyscyplinach, które zajmują się sztukami oglądowymi. W tekstach znak ikoniczny ma równie istotne znaczenie, które zresztą będzie tym większe, im głębiej będzie ukryte i bardziej nieoczekiwane. Odnosi się to przede wszystkim do tekstów o szczególnie sugestywnych właściwościach: do tekstów poetyckich, politycznych i reklam. Można nawet przypuszczać, że zwodnicza moc tych tekstów polega na obecności i konwergencji znaków ikonicznych wszelkich odmian. Według klasyfikacji zaproponowanej już przez Ch. S. Peirce'a można wyróżnić trzy rodzaje znaków ikonicznych: obrazy (ikony topologiczne), diagramy (ikony wykresowe) i przenośnie (ikony metaforyczne). Ikony pierwszego typu uwidaczniają się przede wszystkim w poezji konkretnej, drugiego — w tekstach, w których relacje i proporcje komunikują znaczenie dodatkowe (lub podstawowe). Ikoniczność metaforyczna jest jeszcze mało zbadana. Występuje ona wówczas, gdy drugi odpowiednik, zdenotowany pośrednio, przekracza barierę nieczytelności. W tym drugim odpowiedniku występuje pewien paralelizm względem pierwszego, oznaczonego bezpośrednio. Ten rodzaj ikoniczności łatwo rozpoznać na płaszczyźnie makrostrukturalnej: w alegoriach, przypowieściach itd.; trudniej — na płaszczyźnie mikrostrukturalnej. Celem niniejszego studium jest więc przedstawienie szeregu przykładów znaków ikonicznych, które występują głównie w tekstach literackich, ustosunkowanie się do niektórych hipotez związanych z pojęciem "znaku ikonicznego” oraz udowodnienie, że pojęcie to jest dla teoretyka literatury narzędziem badawczym niezwykle użytecznym. Z tej perspektywy rysuje się nadzieja, że badania nad ikonicznością w tekstach przyczynią się do zrozumienia pewnych mechanizmów manipulowania sumieniami w świecie, gdzie „konsumpcja” semiotyczna jest procesem stałym.pl_PL
dc.language.isofrpl_PL
dc.publisherŁódzkie Towarzystwo Naukowe; Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiupl_PL
dc.relation.ispartofseriesZagadnienia Rodzajów Literackich;2
dc.subjectCharles Sanders Peircepl_PL
dc.subjecttheory of signspl_PL
dc.subjecticonic signspl_PL
dc.subjectsemioticspl_PL
dc.titleLe Signe iconique dans les textespl_PL
dc.title.alternativeZnak ikoniczny w tekstachpl_PL
dc.typeArticlepl_PL
dc.page.number5-22pl_PL
dc.identifier.eissn2451-0335
dc.relation.volume20pl_PL
dc.contributor.translatorSzynal, Edward
dc.disciplineliteraturoznawstwopl_PL


Pliki tej pozycji

Thumbnail

Pozycja umieszczona jest w następujących kolekcjach

Pokaż uproszczony rekord