A sententious character of the Persian ghazal as its structural feature
Streszczenie
Autor stwierdza, że wyznaczniki gatunku przekazane przez klasyczną poetykę
literatury perskiej są ogólnikowe i nieprecyzyjne. Definiowanie gatunków takich
jak ghazal, fard i qit'a przez odnoszenie ich od qasidy, biorącej na siebie w tym
układzie funkcję definiującego gatunku-matki, nie określa swoistości żadnego z wymienionych
gatunków i staje się powodem definicyjnego błędnego koła. Zwrócił
już na to uwagę angielski historyk literatury perskiej Edward G. Browne. Autor analizuje sekwencje wersów (baytów) w wybranym ghazalu tak w aspekcie
ich porządku powierzchniowego jak i w aspekcie porządku treści sugerowanej
i dochodzi do precyzacji sentencjonalnego charakteru struktury ghazalu.
Autor w sentencjonalnym charakterze struktury ghazalu poszukuje racji dla
tradycyjnego wiązania z ghazalem funkcji epistemologicznej i twierdzi, że taka
struktura ghazalu jest nośnikiem określonego przesłania poznawczego.
W zakończeniu autor wskazuje na zbieżność sentencjonalności przejawiającej
się w perskim ghazalu z sentencją obrazową przytoczoną przez M. K. Skarbiewskiego
w jego Wykładach z poetyki i przypisaną tam posłowi scytyjskiemu, co
stanowiłoby dodatkową, inspirującą informację historyczną.
Collections