El "loco amor" en la poesia renacentisa
Streszczenie
Rozprawa dotyczy erotyzmu obłędnej miłości, która płynie falującym strumieniem
w liryce Juana Boscana i Garcilasa de la Vegi. W swym zrewolucjonizowaniu
poezji hiszpańskiej Garcilaso zjednoczył pewne rysy charakterystyczne dla miłości
trubadurskiej i dworskiej. W tonie i treści liryki Boscana i Garcilasa ujawnia się
bolesna melancholia, która potwierdza niemożliwość zrealizowania ich miłości.
Oddalona dama miłowana przez trubadurów średniowiecznych, która znalazła swą
kulminację w postaci Laury Petrarki, Elizy Garcilasa. Miłość niecodwzajemniona Garcilasa
jest przepojona pięknością, alegorią i drażliwą melancholią, spowodowaną
niemożliwością spełnienia marzeń poety w jego intymnym małżeńskim połączeniu
się z osobą ukochaną. W analizie jego stanu psychicznego beznadziejna pasja
miłosna staje się rwącym potokiem niestałego i nielogicznego uczucia i jego zawód
erotyczno-duchowy wprowadza Garcilasa w otępienie umysłowe.