"Glee" jako telewizyjny post-musical

Abstract

Musical jest dziś formułą niemalże wymarłą. Jednak do głosu doraźnie dochodzą różni twórcy, którzy mają ambicję wskrzeszenia „martwego gatunku”. Jedną z najciekawszych propozycji na tym polu wydaje się być serial „Glee” jako telewizyjny przykład formuły musicalowej. „Glee” jest wyjątkowym tekstem kultury, bowiem wykorzystuje rozrywkową formę serialu młodzieżowego, ale jednocześnie zawiera spostrzeżenia na temat: stereotypów płciowych, standardów kulturowych i wpływu edukacji na młode pokolenie. Jest to serial, który w swojej warstwie dyskursywnej przeczy w gruncie rzeczy gatunkowi, jakim jest film młodzieżowy. „Glee” przełamuje również tradycyjną strukturę musicalu, ujawniając wysoką samozwrotność. Poprzez zawarcie autotematycznych komentarzy do świata przedstawionego załamuje typowy tok akcji gatunku (fabuła – numer muzyczny – fabuła, itd.). Twórcy „Glee” tworzą także serial o charakterze intertekstualnym. Odwołują się nie tylko do konkretnych musicali czy filmów, ale realizują poszczególne odcinki w różnych konwencjach, jakie pojawiały się na przestrzeni całej historii kina.

Musical as a genre is almost a dead form nowadays. However, there are a few authors, who have an ambition to bring back to life this almost-dead genre. One of the most interesting propositions in this area is “Glee”, which is a television realization of musical. “Glee” is a very special culture-based text, because it tells about gender stereotypes, cultural standards and an influence of education on young generations using entertaining form of tv series. It is also a production, which denies most characteristics of teen movie as a current and breaks traditional structure of musical, exposing its backstage realization. Moreover, “Glee” is a series, which comments itself as a form and disturbs usual rhythm of musical productions. Authors of this series have created a product which contains huge amount of intertextuality and reminds not only particular movies, but also different conventions. Episodes have been made as if they were horror, surreal movie and other great conventions from whole history of cinematography.