Starość w kryzysie czy kryzys(y) starości? Społeczne znaczenie kryzysowej interpretacji starości

Abstract

Przemiany demograficzne wymuszają poszukiwanie nowych form opisu zjawiska starości, w celu uniknięcia negatywnych konsekwencji wynikających ze zwiększania liczebności najstarszej części populacji. Obecnie można zaobserwować osoby starsze, które z powodów osobistych lub uwarunkowań społecznych znajdują się w różnego rodzaju kryzysach – sytuacyjnych, przemiany, chronicznych czy egzystencjalnych – niekoniecznie to w ten sposób określając. Celem artykułu jest ukazanie tych kryzysów, które są spowodowane przez nasilające się zjawisko starzenia się społeczeństwa, ale przede wszystkim kryzysów, w których znajdują się osoby starsze. Przyjęcie perspektywy kryzysowej dla opisu pogłębienia analiz zjawiska starości ma pomóc odnaleźć właściwy klucz do wpływania na ograniczenie negatywnych konsekwencji kryzysów związanych ze starością. Zaprezentowana jest koncepcja społecznej interwencji kryzysowej wraz z podaniem jej cech i warunków skuteczności.

Demographic trends are imposing the necessity of looking for more and more original forms of analysis the ageing. It is for reducing the negative consequences of elderly increasing number in global population. There are many people in old age, who are in the crisis – situational, connected with lifecycle, chronic or existential. These crises are caused either by personal factors or by social conditions. But the elderly situation is not used to be described as the crisis at all. The aim of the article is to disclose those crises, which refer to social ageing, but most of all to individual crises of people in old age. These two perspectives – individual and social crisis let to deepen the analysis of ageing and find the key to limit the negative impact of the crises, related to old age. The author presents social crisis intervention idea, showing its characteristics and effectiveness.