Problem dyskryminacji kobiet wśród współczesnych chasydów dynastii "satmar"

Abstract

Celem autorki artykułu było ukazanie problemu dyskryminacji kobiet wśród (współczesnych) chasydów dynastii satmar. Są oni jedną z najbardziej ultraortodoksyjnych grup w obrębie judaizmu. Chociaż żyją obecnie w Stanach Zjednoczonych, Izraelu oraz w niektórych państwach Europy Zachodniej, to zachowują się w taki sposób, jakby czas zatrzymał się w osiemnastym bądź dziewiętnastym stuleciu. Protestują przeciwko jakimkolwiek formom asymilacji, akulturacji czy integracji ze środowiskiem zewnętrznym. W konsekwencji kobiety pochodzące ze wspólnot satmar hasidim stają się pozbawione niemal wszelkich praw. Nie wolno im się uczyć i studiować: zakaz ten dotyczy nawet języków angielskiego i hebrajskiego. Są one także przedmiotem licznych działań opresyjnych ze strony mężczyzn. Działania te zostały ostatnio opisane przez byłą członkinię społeczności chasydów satmarskich, Deborę Feldman, która zdecydowała się na porzucenie wspólnoty i opowiedziała światu swoją historię. Jednakże opuszczenie tego typu grupy nie jest łatwe. Zdaniem autorki niniejszego artykułu Feldman pozostanie na zawsze Żydówką, choć nie przebywa już w otoczeniu Żydów. Innymi słowy, powróci do kodu kulturowego, który ukształtował jej tożsamość, mimo że zdobyła popularność, sławę oraz wykształcenie. Z drugiej natomiast strony głos Debory Feldman wydaje się bardzo ważny ze względu na przyszłe pokolenia kobiet wychowywanych w środowiskach ultraortodoksyjnych, dając owym kobietom nadzieję na zmianę usytuowania w strukturze społecznej. Kobiety te – również dzięki wspomnieniom Feldman – będą mogły uwierzyć we własną wartość, a także w możliwość zdobycia osobistej autonomii oraz podejmowania niezależnych decyzji: tych zwłaszcza, które dotyczą najbardziej intymnych sfer ludzkiej egzystencji.

The aim of the paper’s author was to present the ways of women’s discrimination in the contemporary hasidic “sect” called satmar hasidim (the ultra-orthodox community within Judaism). Although satmar hasidim live in the USA, Israel and Western Europe nowadays, they vehemently protest against any forms of assimilation, acculturation or integration into the non-Hasidic environment, and they behave as if time had stopped in the 18th and 19th centuries. As a result, the women belonging to such communities are deprived of almost any personal rights. For example, they are forbidden to learn (even the English and Hebrew languages), constantly being an object of men’s oppression in numerous spheres of life. The inhuman ways, in which satmar women are treated by male hasidim, have been described lately by Deborah Feldman – a young woman who left “the satmar” and decided to tell her story to the world. However, as it seems to the article’s author, leaving the group cannot be regarded as an easy task: Feldman will remain a regular Jewish woman – even against her will – in spite of the fact that now she is an emancipated female writer living in Berlin. In other words, she will return to her own culture code in the future, although she gained much popularity and became a highly-educated, well-known and popular person. Nevertheless, Feldman’s voice should be considered as very important as far as the next generations of hasidic girls are concerned. For, Deborah’s case can really give much hope and strength not only to the „satmar” women. Thanks to her memoirs some discriminated women will be able to have a faith in their both human and intellectual values, and they will also find it possible to gain personal autonomy and make their own choices as well as personal independent decisions concerning – especially – the most intimate spheres of life.