dc.contributor.author | Hasiuk, Magdalena | |
dc.contributor.editor | Desperak, Izabela | |
dc.contributor.editor | Kuźma, Inga | |
dc.date.accessioned | 2022-03-18T15:10:48Z | |
dc.date.available | 2022-03-18T15:10:48Z | |
dc.date.issued | 2015 | |
dc.identifier.citation | Hasiuk M., „Ni to kobieta z ludu, ni to zbrojna rycerka” – o liderkach polskich teatrów więziennych. Siedem głosów, [w:] Kobiety niepokorne. Reformatorki – buntowniczki – rewolucjonistki, Desperak I., Kuźma I. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2015, s. 301-326, https://doi.org/10.18778/7969-873-8.26 | pl_PL |
dc.identifier.isbn | 978-83-7969-873-8 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11089/41262 | |
dc.description.abstract | The text presents the approaches of seven women who while working or cooperating with prison officers conduct theatre activities in prisons or probation centres. Among them there are ‘uniformed women’ – the functionary and the nun; ‘institutionalized ones’ – those professionally involved with the theatre – the actress, the playwright and the director and the community workers who after completing drama studies devoted themselves to community arts projects. ‘My heroines’ following in Antygona’s footsteps introduce into prisons, which are the structures of oppression, the element of revolt without a riot. Their ‘disobedience’ (after Jacques Derrida) manifests itself in as different ways as their attitudes. | pl_PL |
dc.description.abstract | Tekst prezentuje postawy siedmiu kobiet pracujących (współpracujących) ze służbą więzienną i realizujących w polskich zakładach karnych i aresztach śledczych działania teatralne. Wśród liderek polskich teatrów więziennych są: „kobiety zuniformizowane” (funkcjonariuszka i siostra zakonna), kobiety zinstytucjonalizowane (teatralnie) – zawodowo związane z teatrem (aktorka, dramaturżka i reżyserka) i społecznice, które choć posiadają wykształcenie teatralne, życie zawodowe związały z realizacją projektów artystyczno-społecznych. „Moje bohaterki”, podążając śladem Antygony, wnoszą do więzień – pewnych siebie „struktur przemocy” – element buntu bez buntu. Ich różnie manifestowana „nie-pokora” (za Jacques’em Derridą), stanowi esencję różnie realizowanych postaw. | pl_PL |
dc.description.sponsorship | Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00. | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.publisher | Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego | pl_PL |
dc.relation.ispartof | Desperak I., Kuźma I. (red.), Kobiety niepokorne. Reformatorki – buntowniczki – rewolucjonistki, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2015; | |
dc.relation.ispartofseries | Oblicza Feminizmu; | |
dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Międzynarodowe | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
dc.subject | prison theatre | pl_PL |
dc.subject | feminism | pl_PL |
dc.subject | art therapy | pl_PL |
dc.subject | teatr więzienny | pl_PL |
dc.subject | feminizm | pl_PL |
dc.subject | arteterapia | pl_PL |
dc.title | „Ni to kobieta z ludu, ni to zbrojna rycerka” – o liderkach polskich teatrów więziennych. Siedem głosów | pl_PL |
dc.type | Book chapter | pl_PL |
dc.rights.holder | © Copyright by Authors, Łódź 2015; © Copyright for this edition by Uniwersytet Łódzki, Łódź 2015 | pl_PL |
dc.page.number | 301-326 | pl_PL |
dc.contributor.authorAffiliation | Instytut Sztuki PAN, Warszawa | pl_PL |
dc.identifier.eisbn | 978-83-7969-963-6 | |
dc.contributor.authorBiographicalnote | Magdalena Hasiuk – adiunkt w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie. Wykłada w Akademii Teatralnej w Warszawie na Wydziale Wiedzy o Teatrze. Absolwentka Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie w 2008 roku uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy „Dramat w laboratorium teatralnym Ariane Mnouchkine” (promotor prof. nadzw. dr hab. Kazimierz Kowalewicz). Zainteresowania badawcze koncentruje wokół teorii i praktyki teatru XX w., a przede wszystkim wokół zagadnień dotyczących laboratoriów teatralnych oraz społecznego oddziaływania sztuki teatru. Autorka pierwszej w Polsce monografii poświęconej polskiemu teatrowi więziennemu pt. „Okrutnie dziwna strona” świata. Wokół teatru więziennego (2015). Tłumaczka książki Jacquesa Lecoqa „Ciało poetyckie”. Autorka artykułów naukowych, szkiców krytycznych oraz licznych recenzji publikowanych w tomach zbiorowych oraz periodykach polskich i zagranicznych. W 2001 roku za działalność krytyczną otrzymała nagrodę „Złotego Pióra im. Jerzego Katarasińskiego”. | pl_PL |
dc.references | Armel A., Du mot à la vie: un dialogue entre Jacques Derrida et Hélène Cixous, „Magazine Littéraire” 2004, nr 430. | pl_PL |
dc.references | Barba E., Teatr. Samotność. Rzemiosło. Bunt, przeł. G. Godlewski, I. Kurz, M. Litwinowicz-Droździel, Instytut Kultury Polskiej, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 2003. | pl_PL |
dc.references | Besançon A., Le premier livre de „La Sorcière”, [w:] Histoire et expérience du moi, Flammarion, Paris 1971. | pl_PL |
dc.references | Derrida J., Przebaczyć – nieprzebaczalne i nieprzedawnialne, przeł. U. Hrehorowicz, „Pryncypia” 1999, t. XXIV–XXV. | pl_PL |
dc.references | Grotowski J., Tu es le fils de quelqu’un, [w:] Teksty zebrane, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Wrocław, Warszawa 2012. | pl_PL |
dc.references | Heritage P., Rebellion and Theatre in Brazilian Prison. An Historical Footnote, [w:] J. Thompson (ed.), Prison Theatre: Perspectives and Practices, Jessica Kingsley Publishers, London 1998. | pl_PL |
dc.references | Hobsbawm E., Sexe, symboles, vêtements et socialisme, „Actes de la Recherche en Sciences Sociales” 1973, nr 23. | pl_PL |
dc.references | Janion M., Kobiety i duch inności, Sic!, Warszawa 2006. | pl_PL |
dc.references | Jaworska J., Bezwstyd. Rozmowa z Magdą Fertacz i Łukaszem Chotkowskim, „Dialog” 2014, nr 9. | pl_PL |
dc.references | Karpiuk, Nikt nie byłby mną lepiej. Koncert – sztuka napisana w więzieniu, „Newsweek” 2014, 17 października 2014 http://kultura.newsweek.pl/sztuka-teatralna-napisana-w-wiezieniu-nikt-nie-bylby-mna-lepiej-,artykuly,349112,1.html dostęp 14 lipca 2015 roku. | pl_PL |
dc.references | Kłoś A., Przed premierą spektaklu „Zakazane twarze”, „Gazeta Wyborcza Stołeczna” 2004, nr 286 – http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34861,2432125.html [dostęp 5 sierpnia 2015]. | pl_PL |
dc.references | Krąpiec M.A. (OP), Teatr jako sposób życia człowieka, „Człowiek w Kulturze” 1999, nr 12, s. 9 i n. | pl_PL |
dc.references | Perrot M., De Marianne à Lulu. Les images de la femme, „Le Débat” 1980, nr 3. | pl_PL |
dc.references | Spivak G.Ch., Negocjacje ze strukturami przemocy, przeł. A Górny, [w:] S. Harasym (red.), Strategie postkolonialne, przeł. A. Górny, M. Kropiwnicki, J. Majmurek, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2011. | pl_PL |
dc.references | Świrszczyńska A., Bunt, [w:] Wybór wierszy, Czytelnik, Warszawa 1980, s. 206. | pl_PL |
dc.references | Świontek S., Modele aktorstwa XX wieku, [w:] E. Udalska (red.), Aktor w kulturze współczesnej, Fundacja Astronomii Polskiej, Warszawa 1994. | pl_PL |
dc.references | Vasseur V., Médecin-chef à la prison de la Santé, Le Cherche Midi, Paris 2000. | pl_PL |
dc.references | https://www.youtube.com/watch?v=gbnwylKNgSk [dostęp 15 lipca 2015]. | pl_PL |
dc.identifier.doi | 10.18778/7969-873-8.26 | |
dc.discipline | nauki socjologiczne | pl_PL |