Gdzie jest teatr? Czyj jest teatr? O sytuowaniu instytucji teatralnych. Badania eksploracyjne

Abstract

The article is based on the results of nationwide research on the strategy of Polish theatrical institutions in the COVID-19 pandemic, conducted during the lockdown period. As it turned out, the research made it possible to formulate broader conclusions. The aim of this article is to reproduce the insight into the role, meaning, and diversification of the theatrical field that the persons managing such institutions have. An additional objective is the conceptualization of the notion of situating, which allows for a better recognition of the significance that the actors’ perceptions of the relationships forming the theatrical field have for the functioning of these relations. Using the category of situating in the interpretation of the contents of the conducted qualitative interviews, the authors describe, among other things, the contrasting models of thinking about theatrical institutions (managerial and authorial), the commitment to the traditional role of theater when compared to other arts, as well as the pivotal role of safety as a critical dimension differentiating the position of theater in the social reality.

Artykuł oparty jest na wynikach ogólnopolskich badań dotyczących strategii działania polskich instytucji teatralnych w pandemii, realizowanych w okresie lockdownu. Badań, które – jak się okazało – dostarczyły także danych pozwalających formułować szersze wnioski. Celem artykułu jest odtworzenie wyobrażeń, jakie na temat roli, znaczenia i zróżnicowania pola teatralnego mają osoby kierujące tego typu instytucjami. Dodatkowym celem jest konceptualizacja pojęcia sytuowania, by w ten sposób lepiej dostrzec znaczenie, jakie dla funkcjonowania relacji tworzących pole teatralne ma postrzeganie ich przez aktorów, którzy w nim uczestniczą. Posługując się kategorią sytuowania w interpretacji treści przeprowadzonych wywiadów jakościowych, wskazujemy między innymi na obecne w wypowiedziach naszych rozmówców, kontrastujące ze sobą modele myślenia o instytucjach teatralnych (menadżerski i autorski), przywiązanie do tradycyjnej roli teatru na tle innych sztuk, a także na szczególną rolę bezpieczeństwa jako kluczowego wymiaru różnicującego pozycję teatru w rzeczywistości społecznej.