Polityka pieniężna wobec globalnego kryzysu – działania Narodowego Banku Polskiego na tle wybranych banków centralnych w latach 2007–2010

Abstract

Kryzys finansowy zmusił banki centralne do aktywności w stymulowaniu warunków funkcjonowania sektora finansowego, głównie poprzez wykorzystanie polityki stóp procentowych i innych działań podejmowanych w celu utrzymania płynności sektora bankowego. W latach 2007–2010 europejska polityka pieniężna była prowadzona w warunkach dość niskich stóp procentowych, które stanowiły ograniczenie dla skutecznego stymulowania procesów w sferze realnej. Co więcej, pojawiające się w niektórych krajach zagrożenie deflacją, czy też pogłębiające się ryzyko płynności na rynku międzybankowym, spowodowały konieczność wykorzystania strategii opartych o niestandardowe rozwiązania, zwłaszcza, że dotychczasowa polityka niskich stóp procentowych nie przyniosła oczekiwanych rezultatów w sferze realnej. W przypadku NBP, EBC oraz Banku Anglii, charakter podejmowanych działań miał na celu stymulowanie płynności systemu bankowego, realizowanych przede wszystkim poprzez zwiększenie dostępności do operacji swapowych, wydłużenie terminów operacji pożyczkowych czy przyjmowaniem bardziej liberalnych zabezpieczeń. NBP, podobnie jak inne banki centralne, szybko przystąpił do sformułowania planu antykryzysowego, który został przyjęty w Pakiecie zaufania, jednak wskazuje się, że jego realizacja była dość powolna w początkowym okresie. Nie mniej jednak, w obliczu kryzysu działania NBP charakteryzowała strategia o zbliżonym do inny banków centralnych charakterze, prowadzona przy użyciu podobnych rodzajów instrumentów i zasadach ich realizacji.

The financial crisis forced central banks to be active in stimulating conditions for functioning of the financial sector, mainly through the interest rate policy and actions taken to maintain the liquidity of the banking system. The increasing threat of deflation and the risk of liquidity in the interbank market, demanded strategies based on the using of non-standard solutions, the more that lowering of interest rate failed to produce expected results in the real economy. In the case of the NBP, ECB and the Bank of England, the character of their activities had to help increase the liquidity of the banking system, implemented primarily by increasing the availability of funds, foreign exchange swap operations, longer terms of lending operations and more liberal collateral. In the case of the NBP's applied instruments were mainly defined in the NBP’s Confidence Package. The NBP, like other central banks, quickly proceeded to the formulation of the Confidence Package, but it was said that its implementation was sluggish in the initial period. In the face of crisis, the NBP as compared to other central banks' actions, was characterized by similar strategy, using similar types of instruments and rules of their implementation. In 2007–2010 monetary policy was being conducted in terms of low interest rates and under this conditions an idea of limit the recession was the primary issue among all the world's central banks. In this regard also the NBP took actions to support lending. The NBP’s activities were determined by the nature of the domestic financial market, which magnitude limited the size of the economic crisis.