Foreign Direct Investment from Emerging Markets. Theory and Practice

Abstract

This text presents a critical review of theoretical approaches to Foreign Direct Investment. Since, in recent years, the contribution of emerging markets to FDIhas increased (especially on less advanced markets), it is interesting to define how the existing theory can explain the new players phenomenon on these markets. There are two hypotheses considered: one – the existing theoretical explanations of FDI are limited and, today, even historical; second – the essence of the comparative advantage of FDI from emerging markets is a smaller technological and organizational distance between investors and less developed host markets. The discussion is illustrated by Chinese and Indian FDI experience to support the authors’ assumptions.

Artykuł przedstawia przegląd teoretycznych podejść do kwestii bezpośrednich inwestycji zagranicznych, pochodzących z tzw. rynków wschodzących. Są to nowi partnerzy działający jako inwestorzy, których aktywność w ostatnich latach zwiększa się zwłaszcza w krajach słabiej rozwiniętych, gdzie inwestorzy z rynków wschodzących skutecznie konkurują z dotychczasowymi liderami bezpośrednich inwestycji. Rozważane są dwie hipotezy. Pierwsza dotyczy stanu koncepcji teoretycznych, wypowiadających się na temat bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Koncepcje te są skupione na działalności inwestycyjnej wielkich partnerów i nie wyjaśniają podejmowania działalności za granicą w przypadku przedsiębiorstw pochodzących z rynków wschodzących. Są one więc jednostronne, a dziś mają nawet charakter historyczny. Druga hipoteza dotyczy występowania przewagi komparatywnej firm z rynków wschodzących i stanowi uzupełnienie dotychczasowych podejść do istoty BIZ. Przy zastrzeżeniu, że firmy z tych rynków lokują się często w niszowych gałęziach gospodarki krajów goszczących można przyjąć, że istotą przewagi jest mniejszy dystans techniczno-organizacyjny między inwestorami a rynkami słabiej rozwiniętymi.