Diversified Ownership Structure and Dividend Pay‑outs of Publicly Traded Companies

Abstract

The aim of this article is to identify and characterise the relationship between the ownership structure and dividend pay‑out of listed companies. The research hypothesis states that along with an increase in a degree of ownership concentration both the propensity to pay a dividend and its amount increase. The research has been conducted on a group of 354 non‑financial companies listed on the Warsaw Stock Exchange. The basic research method is the analysis of logistic and tobit regression. The research shows that along with an increase in the complexity of the ownership structure, the share of the State Treasury, institutional investors and board members, decisions on dividend pay‑out are made more often, and the amount of dividend is higher. Examining the degree of ownership concentration expressed by the Herfindahl‑Hirschman index, diversified results have been obtained. An estimation of some regression models shows that stronger ownership concentration favours the decision to pay a dividend (dividends are paid out more frequently), however, as a degree of ownership concentration increases, a decrease in the amount of dividend is observed. The research results presented in this article are a supplement to the existing analyses carried out on the global markets and an extension of the existing research conducted on the companies listed on the Warsaw Stock Exchange.

Celem artykułu jest zidentyfikowanie i scharakteryzowanie relacji między strukturą własności spółek publicznych a realizacją wypłaty dywidendy. Hipoteza badawcza stanowi, iż wraz ze wzrostem stopnia koncentracji własności wzrasta zarówno skłonność do wypłaty dywidendy, jak i jej wysokość. Badania przeprowadzone zostały na grupie 354 spółek niefinansowych notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Zasadniczą metodą badawczą była analiza regresji logistycznej i tobitowej. Przeprowadzone badania wykazały, że wraz ze wzrostem w strukturze własności udziału Skarbu Państwa, inwestorów instytucjonalnych i członków zarządu, decyzje o wypłacie dywidendy zapadały częściej, a wysokość wypłaty wzrastała. Analizując stopień koncentracji własności wyrażony indeksem Herfindahla‑Hirschmana, uzyskano zróżnicowane wyniki badań. Estymacja niektórych modeli regresji wykazała, iż silniejsza koncentracja własności sprzyjała podjęciu decyzji o wypłacie dywidendy (dywidendy wypłacane były częściej), jednakże wraz ze wzrostem stopnia koncentracji własności wysokość dywidendy malała. Przedstawione w artykule wyniki badań stanowią uzupełnienie dotychczasowych analiz prowadzonych na rynkach światowych i są rozszerzeniem dotychczasowych badań prowadzonych na GPW w Warszawie.