Negative Interest Rate Risk. Atavism or Normalization of Central Banks’ Monetary Policy

Abstract

In the face of the global financial crisis, central banks have used unconventional monetary policy instruments. Firstly, they implemented the interest rate policy, lowering base interest rates to a very low (almost zero) level. However, in the following years they did not undertake normalizing activities. The macroeconomic environment required further initiatives. For the first time in history, central banks have adopted Negative Interest Rate Policy (NIRP). The main aim of the study is to explore the risk accompanying the negative interest rate policy, aiming at identifying channels and consequences of its impact on the economy. The study verifies the research hypothesis stating that the risk of negative interest rates, so far unrecognized in Theory of Interest Rate, is a consequence of low effectiveness of monetary policy normalization and may adopt systemic nature, by influencing – through different channels – the financial stability and growth dynamics of the modern world economy.

Wobec globalnego kryzysu finansowego banki centralne sięgnęły po niekonwencjonalne instrumenty polityki monetarnej. W pierwszej kolejności zastosowały politykę stopy procentowej, sprowadzając bazowe stopy procentowe do bardzo niskiego (niemal zerowego) poziomu. W kolejnych latach nie podjęły jednak działań normalizujących. Sytuacja makroekonomiczna wymagała bowiem dalszych zdecydowanych inicjatyw. Po raz pierwszy w historii banki centralne przyjęły politykę ujemnych stóp procentowych (Negative Interest Rate Policy – NIRP). Celem głównym artykułu jest eksploracja ryzyka towarzyszącego polityce ujemnych stóp procentowych, zmierzająca do analizy kanałów jego wpływu na gospodarkę i konsekwencji ich wzrostu wskutek normalizacji polityki monetarnej banków centralnych. W opracowaniu wskazuje się, że ryzyko ujemnych stóp procentowych, dotychczas nierozpoznawalne w teorii stopy procentowej, podobnie jak ryzyko stóp procentowych bliskich zeru, modyfikuje dotychczasowy paradygmat polityki monetarnej, a jego ocena – z uwagi na systemowy charakter ryzyka ujemnych stóp procentowych – wymaga monitorowania.