Próba dialogicznej odpowiedzi na biblijne pytanie o bliźniego

Abstract

Kategoria „bliźniego” trafiła do humanistyki i do filozofii z obszaru religii, gdzie wykrystalizowała się w kontekście miłości bliźniego. Jej znaczenie w filozoficznym dyskursie o człowieku odkryła współczesna filozofia dialogu. Stało się to szczególnie dzięki Martinowi Buberowi, w którego koncepcji bliźni jest odpowiednikiem osoby ludzkiej, rozpoznawalnej dopiero w obrębie interpersonalnej relacji. Bycie bliźnim (osobą) jest uwarunkowane miłosierdziem ludzkiego Ja względem jakiegoś Ty. Owo Ja dopiero wówczas okazuje się bliźnim, gdy odpowie na zagadnięcie pochodzące od Ty.

The category of neighbour was adopted to humanities and philosophy from the field of religion, where it has been crystallizing in the context of neighbour’s love. Its importance to philosophical discourse on human being was discovered by the contemporary philosophy of dialogue. Especially thanks to Martin Buber, who expounded that the concept of neighbour, just like „human person”, can be reasonable only when situated in the context of interpersonal relation. Being a neighbour (a person) is determined by act of mercy taken up by human I, and referring to a certain You. That is why I is the first to become a neighbour that respond to every appeal made by You.