Show simple item record

dc.contributor.authorBologna, Orazio Antonio
dc.date.accessioned2017-03-29T08:01:13Z
dc.date.available2017-03-29T08:01:13Z
dc.date.issued2016
dc.identifier.issn1733-0319
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11089/21032
dc.description.abstractWith this brief study, first the author deals with the poetry by Giovanni Pietro Arrivabene. In fact, for the first time he has published a long Latin poem of the poet preserved in a single manuscript in Pienza, in the library, which was of Pio II. The poet, who lived during the Renaissance, had a very careful preparation at the school of Francesco Filelfo, the most appreciated humanist after Enea Silvio Piccolomini. With the Carmen in Pii Pontificis laudem… Arrivabene hoped to enter in the courtyard of the Pope; but Pius II, even though he appreciated the poem, written on fine parchment, didn’t take the young poet into account, who was only twenty years. The scholar, on the one hand, thought back to the formation and the aspirations of the young poet, on the other the cultural character of his age, in which Giovanni Pietro Arrivabene spent his life. Short, but useful hints are devoted to the wonderful court of Mantua, where the poet spent twenty years at the service of the cardinal Francesco Gonzaga.en_GB
dc.description.abstractPer breuem et luculentam uestigationem auctor primus de Ioannis Petri Arriuabeni poesi agit. Poeta enim illa floruit aetate, qua per doctissimos uiros humanae litterae sunt funditus renouatae. In doctissimis illis uiris fuit et Ioannes Petrus Arriuabenus, qui, cum duo scripsisset carmina, postremis his saltem temporibus, minime poeta memoratur. Auctor, innumeris inquisitionibus perfectis, duo tantum Ioannis Petri Arriuabeni inuenit carmina, quorum alteri In Pii summi Pontificis Laudem, Gonzagis titulus est alteri. Poeta uero, cum in Pontificis familiam ascisci uellet, magistro fortasse hortante atque opitulante, longum contexuit carmen, cui epistolam poeticam, imparibus modis confectam, haud fortuito praemisit. Auctoris sententia, nullum est dubium, quin Franciscus Philelphus, apud quem Ioannis Petrus Arriuabeni doctrinam sibi atque eruditionem comparauit, uel epistolam uel carmen, antequam pontifici traderentur, legerit atque emendauerit. Quod, ut par est, ex quibusdam eiusdem Philelfi epistolis cogitur. De quibus epistulis et notitiis alias.es_ES
dc.language.isoitit_IT
dc.publisherWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiegoit_IT
dc.relation.ispartofseriesCollectanea Philologica; 19
dc.subjectPhoebuses_ES
dc.subjectianitores_ES
dc.subjectPerseuses_ES
dc.subjectfortunaes_ES
dc.subjectPontifexes_ES
dc.subjectPiuses_ES
dc.titleLa poesia di Giovanni Pietro Arrivabeneit_IT
dc.title.alternativeThe Poetry of Giovanni Pietro Arrivabeneen_GB
dc.title.alternativeGiovanni Pietro Arrivabene poesises_ES
dc.typeArticleit_IT
dc.rights.holder© Copyright by Authors, Łódź 2016; © Copyright for this edition by Uniwersytet Łódzki, Łódź 2016it_IT
dc.page.number[45]-61
dc.contributor.authorAffiliationUniversità Pontifica Salesiana, Facoltà di Lettere Cristiane e Classiche, Pontificium Institutum Altioris Latinitatis, 00139 Roma, Piazza Ateneo Salesiano
dc.identifier.eissn2353-0901
dc.referencesArnaldi, F. (1976). „Introduzione.” In Michele Marullo, Poliziano, Iacopo Sannazzaro. Poesie la­tine. Tomo secondo, 281–340. Torino: Einaudi. Il volume riproduce: Arnaldi Francesco, Lucia Gualdo Rosa, Liliana Monti Sabia. (1964). Poeti latini del Quattrocento. Milano-Napoli: R. Ricciardi Editore.it_IT
dc.referencesArrivabene, G.P. (2014). Pontifici sit musa dicata Pio. „La mia poesia sia dedicata al Pontefice Pio”, a cura di Orazio A.B.. Roma: If Press.it_IT
dc.referencesBrunelli, R. (2013). „I Gonzaga e la Chiesa. Passaggi di una relazione plurisecolare.” In I Gonzaga e i Papi. Roma e le corti padane fra Umanesimo e Rinascimento (1418–1620), 29–42. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana.it_IT
dc.referencesChamber, D.S. (1984). „Giovanni Pietro Arrivabene (1439–1504): humanistic secretary and bi­shop”. Aevum 58: 398–438.it_IT
dc.referencesDe Keyser, J. (2013). „I codici filelfiani della biblioteca trivulziana.” In Libri e Documenti, XXXIX: 91–109.it_IT
dc.referencesDucellier, A. and M., F., (edd.). (2004). L’Islam nel Medioevo, Bologna: Il Mulino.it_IT
dc.referencesPasquali, G. (1920). Orazio lirico. Firenze: Le Monnier. 141–226.it_IT
dc.referencesPhilelphi, F. (1502). Epistolarum Familiarium Libri XXXVII, Venezia.it_IT
dc.referencesWilkinson, L.P. (1994). „Tenerorum lusor amorum.” In Ovidio, Amori. 24. Milano: Fabbri Editori.it_IT
dc.referencesZaggia, M. (2007). „Codici Milanesi del Quattrocento”. In Nuove ricerche sui codici in scrittura latina dell’Ambrosiana. Atti del Convegno, Milano 6–7 ottobre 2005, a cura di Mirella Ferrari e Marco Navoni. Milano: Vita e Pensiero.it_IT
dc.identifier.doi10.18778/1733-0319.19.04


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record