Institutional Complementarity of Poland in Terms of Diversity of Capitalism

Abstract

Poland is one of the most significant examples of a transition country in Central and Eastern Europe. After 45 years of being a centrally planned economy Poland emerged at the end of the 1980’s a free-market economy. In 2004 Poland became a member of the European Union, which was another milestone in the transition process. Undoubtedly, institutions were a very important factor in Poland’s economic transition. It seems that the horizon of 25 years since the fall of communism has created a decent prospect to evaluate the balance of economic transition in terms of the quality of institutions. However, comparative studies do not analyse institutions separately, but consider them together in an institutional framework. The purpose of this essay is to examine the scope of the institutional complementarity of Poland in terms of Diversity of Capitalism. The main thesis of the article is that after more than two decades since the first stage of the economic transition, and one decade after joining the European Union, Poland’s institutional complementarity is, in general, at a satisfactory level. However, there is a very low level of institutional complementarity in the case of interaction between the labour market and the financial system. Furthermore, the Polish model of capitalism seems to be quite different from other countries from the peer group of transition economies (for example the Czech Republic or Hungary). The research method which was used in this essay includes statistical methods (in particular the K-Nearest Neighbours Method, K-Mean Method and Principal Component Analysis).

Polska to jeden z najbardziej znaczących przykładów transformacji gospodarczej w Europie Środkowej i Wschodniej. Po 45 latach funkcjonowania w warunkach gospodarki centralnie planowanej pod koniec lat 80. XX w. polska gospodarka przekształciła się w gospodarkę wolnorynkową. W 2004 r. kraj przystąpił do Unii Europejskiej, co stanowiło kolejny kamień milowy w procesie transformacji. Niewątpliwie znaczącym czynnikiem, jeśli chodzi o transformację gospodarczą państwa, było otoczenie instytucjonalne. Wydaje się, że horyzont 25 lat od momentu upadku komunizmu stwarza odpowiednią perspektywę do oceny bilansu transformacji gospodarczej ze szczególnym uwzględnieniem jakości instytucji. Studia komparatystyczne nie analizują jednak poszczególnych instytucji osobno, tylko rozpatrują je razem z perspektywy ram instytucjonalnych. Celem niniejszego opracowania jest zbadanie zakresu komplementarności instytucjonalnej Polski w ujęciu różnorodności kapitalizmu (Diversity of Capitalism). Główną tezą artykułu jest to, że po ponad dwóch dekadach od pierwszego etapu transformacji gospodarczej oraz po dekadzie od przystąpienia do Unii Europejskiej komplementarność instytucjonalna Polski jest zasadniczo na satysfakcjonującym poziomie. Możemy jednak zaobserwować niski poziom komplementarności instytucjonalnej w przypadku interakcji między rynkiem pracy a systemem finansowym. Ponadto polski model kapitalizmu wydaje się nieco odmienny od modeli innych państw z grupy porównawczej, tj. krajów, które przeszły transformację gospodarczą (w szczególności od Czech czy Węgier). Metoda badawcza użyta w tym artykule opiera się na analizie statystycznej (w szczególności na metodzie K-najbliższych sąsiadów, metodzie K-średnich oraz analizie głównych składowych).