Художественное время и пространство в поэзии Льва Озерова
Streszczenie
Przedmiotem analizy i interpretacji w artykule jest czas i przestrzeń artystyczna w utworach
współczesnego poety rosyjskiego Lwa Ozierowa. Kategorie te w znacznej mierze wyznaczają
językowe ukształtowanie jego tekstów. Rozpatrujemy wzajemne relacje pomiędzy wyróżnionymi
komponentami strukturalnymi, które często splatają się. Stąd budowa licznych utworów
Ozierowa jest czasoprzestrzenna.
Wskazujemy zarówno na elementy konstrukcyjne czasu i przestrzeni, jak też na metaforyczne
znaczenie tych kategorii w tekstach poety. Semantykę czasu artystycznego zakreślają konkretne
leksemy, całe ugrupowania leksykalne i zwroty temporalne. Tradycyjne słownictwo temporalne
wzbogaca leksyka, w której aktualizuje się w rozlicznych konsytuacjach potencjalny sem czasu.
Przestrzeń poetycką również egzemplifikują rozmaite jednostki leksykalne oraz konstrukcje
składniowe.
Zarówno czas, jak i przestrzeń, stają się w świecie przedstawionym Ozierowa obiektami
estetycznymi. Otwarta przestrzeń poetycka uwypukla ekspresję i refleksyjność czasu, który
mimo dominacji form czasu teraźniejszego występuje we wszystkich swoich odmianach. Przy
czym utwory z czasownikami w czasie przeszłym są bardziej dynamiczne, niż z czasownikami
w czasie teraźniejszym. Poezję Ozierowa cechuje złożoność i różnorodność czasoprzestrzeni
wyrażonej poprzez bogatą polisemię słowa poetyckiego.
Collections