La taxe sur la valeur ajoutée française

Abstract

Podatek od wartości dodanej (T.V.A.) stanowi jedno z najpoważniejszych źródeł dochodów budżetu francuskiego. W 1979 r. stanowił on 44% dochodów budżetu, co oznaczało' przejęcie więcej niż 10% produktu narodowego brutto pochodzącego z wewnętrznej działalności gospodarczej. Podatek ten, będący jednym z rodzajów podatku obrotowego, obciąża działalność ekonomiczną w bardzo szerokim zakresie: dotyczy nie tylko przedsiębiorstw przemysłowych i handlowych (włączając w to przedsiębiorstwa małe i średnie), ale także w dużej części rolnictwa, transakcji nieruchomościami i dużej części zawodów zwanych „wolnymi” (architektów, inżynierów, biur studiów i porad itp.). Swoiste cechy podatku od wartości dodanej tkwią w jego „fazowym charakterze". W każdej fazie obrotu (produkcji i handlu) podatnik oblicza podatek obrotowy i potrąca od podatku, który obciąża jego wydatki na robociznę i zakup wszelkich produktów, wliczając w to dobra inwestycyjne. Mechanizm ten ma na celu opodatkowanie wyłącznie produktu lub robocizny od ceny wartości zapłaconej przez ostatecznego odbiorcę. We francuskim podatku od wartości dodanej są trzy bardzo zróżnicowane stopy procentowe — od 7 do 33,3%. Zasady techniczno-prawne poboru T.V.A. preferują stosunki handlowe pomiędzy państwami oraz powiększają akumulację w wielkich przedsiębiorstwach monopolistycznych. System T.V.A. został także przyjęty przez wszystkie państwa będące członkami Wspólnego Rynku.