Wydział Nauk o Wychowaniu | Faculty of Educational Scienceshttp://hdl.handle.net/11089/92024-03-19T01:31:06Z2024-03-19T01:31:06ZPrzymus tworzenia w narracjach artystów. Perspektywa psychopedagogicznaJaniszewska, Agnieszkahttp://hdl.handle.net/11089/507202024-03-07T04:36:10Z2023-01-01T00:00:00ZPrzymus tworzenia w narracjach artystów. Perspektywa psychopedagogiczna
Janiszewska, Agnieszka
Centralnym przedmiotem rozważań w dysertacji pt. „Przymus tworzenia w narracjach artystów. Perspektywa psychopedagogiczna” jest charakterystyka silnej potrzeby tworzenia – przymusu tworzenia – oraz znaczenie tej potrzeby dla samorealizacji doświadczających jej artystów. Celem podjętych badań była eksploracja właściwości przymusu tworzenia oraz rozpoznanie jej znaczenia dla procesu samorealizacji jednostek (grupy zaproszonych do badań artystów). Badania o charakterze eksploracyjnym zorientowane były jakościowo. Zastosowaną techniką był wywiad swobodny z elementami narracji (Urbaniak-Zając, 2016). W badaniach udział wzięło 24 artystów.
Wynikiem analiz jest dysertacja, która składa się ze wstępu, dziewięciu rozdziałów oraz zakończenia. Na podstawie wyników badań przymus tworzenia zdefiniowałam jako intensywnie odczuwaną potrzebę artystycznej ekspresji, motywującą jednostki do regularnego zaangażowania w proces twórczy, który często generuje u nich wysoko pozytywne stany emocjonalne, w tym zwłaszcza stan przepływu – flow (Csíkszentmihályi, 2008). Do najważniejszych właściwości tej kategorii należą: autoteliczność potrzeby tworzenia związana z odczuwaniem wysoko pozytywnych stanów emocjonalnych (w tym zwłaszcza przepływu – flow) podczas procesu twórczego, wysoka intensywność odczuwania potrzeby tworzenia i jej intensywna gratyfikacja (regularne zaangażowanie w pracę twórczą), a także dyskomfort / cierpienie psychiczne jednostki w wyniku deprywacji potrzeby tworzenia. W kontekście drugiego członu postawionego celu badań za ważny wniosek uznać należy, iż gratyfikacja przymusu tworzenia stanowi równocześnie gratyfikację potrzeby samorealizacji. Oznacza to, że gratyfikacja przymusu tworzenia ma znaczenie dla wzrostu poczucia satysfakcji życiowej, „bycia sobą” i (najczęściej) poczucia sensu życia (które przyjęłam jako wskaźniki samorealizacji).
Csíkszentmihályi, M. (2008). Flow. The Psychology of Optimal Experience. Harperperennial.
Urbaniak-Zając, D. (2016). W poszukiwaniu teorii działania profesjonalnego pedagogów: Badania rekonstrukcyjne. Oficyna Wydawnicza Impuls.
2023-01-01T00:00:00ZPijaństwo i alkoholizm w piśmiennictwie Królestwa Polskiego w XIX i na początku XX wieku: Aspekty społeczne, pedagogiczne i kulturoweBołdyrew, Anetahttp://hdl.handle.net/11089/504372024-02-28T04:17:52Z2019-09-11T00:00:00ZPijaństwo i alkoholizm w piśmiennictwie Królestwa Polskiego w XIX i na początku XX wieku: Aspekty społeczne, pedagogiczne i kulturowe
Bołdyrew, Aneta
Kto iw jaki sposób pisał w Królestwie Polskim w XIX i na początku XX wieku o alkoholizmie? Czy traktowano go jako chorobę, czy problem moralny? Które grupy społeczne uważano za szczególnie zagrożone alkoholizmem? Jak problemy związane z (nad)używaniem alkoholu przedstawiano w materiałach wizualnych? W książce zaprezentowano wybór piśmiennictwa i materiałów ikonograficznych propagujących określone wyobrażenia i postawy moralne oraz upowszechniających wiedzę o pijaństwie i alkoholizmie w kontekście problemów społecznych, wychowawczych i kulturowych. Zamieszczenie w niej różnorodnych w formie i treści tekstów pozwala dostrzec, jak najczęściej przedstawiano przyczyny i skutki picia alkoholu, w jakich kontekstach ukazywano ten problem, jakie znaczenie nadawano mu w wymiarze indywidualnym oraz zbiorowym. Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie – z perspektywy historii oświaty i wychowania – wyboru piśmiennictwa z Królestwa Polskiego dotyczącego pijaństwa, alkoholizmu i wstrzemięźliwości, skierowanego do szerokiego grona odbiorców. W tomie znalazły się teksty, które były ważnym elementem kształtowania przekonań, wyobrażeń i postaw opinii publicznej Kongresówki wobec problemów związanych z pijaństwem. Pełniły istotną funkcję w popularyzowaniu szeroko pojętej wiedzy o alkoholizmie. Mając świadomość kontrowersyjności takiego podejścia, zdecydowałam się przedstawić bardzo różne rodzaje piśmiennictwa: poradniki, literaturę kaznodziejską, publicystykę społeczną, przeznaczoną dla niespecjalistów publicystykę popularnonaukową. W XIX i na początku XX wieku wszystkie one odgrywały ważną rolę w procesach samokształcenia i samowychowania czytelników. Współcześnie pozwala ją poznać schematy myślenia naukowego oraz potocznego rozumienia alkoholizmu i trzeźwości.
2019-09-11T00:00:00ZPedagogika społeczna: Pojmowanie aktywności w polu praktykiMarynowicz-Hetka, Ewahttp://hdl.handle.net/11089/504312024-02-28T04:15:08Z2019-11-15T00:00:00ZPedagogika społeczna: Pojmowanie aktywności w polu praktyki
Marynowicz-Hetka, Ewa
Monografia, będąc syntezą wieloletnich prac badawczych autorki, stanowi nowe otwarcie w pojmowaniu aktywności w polu praktyki analizowanej ze społeczno pedagogicznej perspektywy. Prezentuje namysł nad pedagogiką społeczną, jej aktualnym postrzeganiem w odniesieniu do jej tradycji i pierwszych sformułowań oraz do współczesnego dyskursu prowadzonego w naukach humanistycznych i społecznych. Książka przynosi zarys metateorii dotyczącej tożsamości dyscypliny, jej roli, związków z innymi dziedzinami nauk, otoczeniem kulturowo-społecznym oraz praktyką działań pedagogów społecznych. Praktyka jest jednak ujmowana także w kategoriach ogólnych. Autorkę interesuje, jak działanie wpływa na myślenie o działaniu, z czego działanie wynika i czemu służy. Wykorzystuje przy tym teorię analizy aktywności i tworzenia instytucji symbolicznej Jeana-Marie Barbiera, operując bliską mu perspektywą rozumienia aktywności jako głównej kategorii społeczno-pedagogicznego spojrzenia na pole praktyki. Ustrukturowany i podzielany przez uczestników pola praktyki zestaw pojęć i konceptów tworzy transwersalny paradygmat pedagogiki społecznej. Publikacja może zainteresować czytelników zorientowanych na pogłębianie refleksji nad społeczno-pedagogicznym spojrzeniem na pola praktyki edukacyjnej, socjalnej, opiekuńczej oraz na poszukiwanie narzędzi analizy zachodzących w nich procesów.
2019-11-15T00:00:00ZLines of Activity Addressed to Families: Limiting the Participatory Approach as with Casework PractitionersKamińska-Jatczak, Izabelahttp://hdl.handle.net/11089/502042024-01-30T04:22:32Z2019-12-30T00:00:00ZLines of Activity Addressed to Families: Limiting the Participatory Approach as with Casework Practitioners
Kamińska-Jatczak, Izabela
Granosik, Mariusz; Gulczyńska, Anita; Kostrzyńska, Małgorzata; Littlechild, Brian
The chapter shows the course of activity of family assistants – caseworkers situated in the field of child protection practice in Poland. The contribution undertakes a reflection on the constraints in the implementation of the participatory approach which is found in the process of activities performed by assistants. These constraints are related to the scale of the problems faced by family members, as well as the wider determinants of institutional and legislative issues that prescribe the formal framework for the activity of caseworkers. The chapter describes the types of participation of family assistants and users that show the real face of participation, located in the field of social work with families, in particular in relation to child protection practice.
2019-12-30T00:00:00Z