Wśród spotkań autorskich w Bibliotece Uniwersytetu Łódzkiego pojawił się nowy cykl, zatytułowany "BUŁka z poezją". Podczas wieczorów prezentowana jest twórczość poetycka zarówno artystów związanych z Łodzią i regionem łódzkim, a także gości z innych stron Polski. Dotychczas odbyły się dwa spotkania. Oba miały formę dialogów poetyckich, jednakże różniły się nastrojem i zaprezentowaną formułą.


Maria Duszka i Marek Czuku, którzy byli gośćmi BUŁki 13 listopada 2014, zaproponowali nostalgiczną podróż w przeszłość, prezentując swoje tomiki "Forever" i "Freienwille". Ten wieczór poetyckich głęboko poruszał i stworzył klimat do wspólnej, przeżytej wraz z publicznością, refleksji nad przemijalnością. II Wieczór "BUŁki z poezją" (24 listopada 2014) wypełniła twórczość Małgorzaty Skwarek-Gałęski i Ryszarda Krauze. Zaprezentowane piosenki i wiersze niosły wiele liryzmu i ciepłego humoru, udowadniając tezę, że miłość i sztuka potrafią skutecznie pokonać codzienną rutynę i szarzyznę. Publiczność była zachwycona wspólnie wykonanymi piosenkami, nie obyło się bez kilku bisów.

Serdecznie zapraszamy wszystkich na kolejne "BUŁki". 4 grudnia wystąpi warszawski poeta Piotr Goszczyki wraz z przyjaciółmi. Tegoroczną edycję spotkań zakończy 10 grudnia Piotr Grobliński, a wieczór będzie prowadził Michał Kędzierski. Szczegółowe informacje na stronie internetowej BUŁ.

(Justyna Jerzyk-Wojtecka)       
zdjęcia: P.Milewska i B.Gamrowska       

W dniu 25.11.2014 na Wydziale Zarządzania UŁ odbył się Emerald Open Day, spotkanie zorganizowane przez Samodzielną Sekcję Bibliografii, Bibliometrii i Sieciowych Zasobów Informacji Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego i Centrum Jakości Badań Naukowych KNOWBASE. W wydarzeniu wzięli udział Pani Daria Ziółkowska, przedstawicielka firmy Emerald Group Publishing, i dr inż. Dariusz Siemieniako, pracownik naukowy Wydziału Zarządzania Politechniki Białostockiej.


Spotkanie miało na celu zapoznanie środowiska akademickiego UŁ z bazą Emerald. Istotnym jego punktem było wystąpienie Pana Siemieniako, który w prezentacji "Proces publikowania w czasopismach (jakościowych) wysoko pozycjonowanych w rankingach - podejście systematyczne." przedstawił zgromadzonym zasady pisania artykułów w czasopismach zagranicznych.

Pani Daria Ziółkowska pokazała jak korzystać z serwisu i zarysowała ogólne zasady publikowania w czasopismach tego wydawcy. W czasie spotkania wszystkie osoby zainteresowane elektronicznymi zasobami Emerald mogły uzyskać w Punkcie Informacyjnym, przygotowanym przez organizatorów, wskazówki niezbędne do sprawnego poruszania się w bazie Emerald.

Kolekcja czasopism wydawanych przez Emerald Group Publishing obejmuje tematykę z zakresu nauk społecznych (m.in.: rachunkowość i finanse, ekonomia, zdrowie i opieka społeczna, marketing, socjologia, transport). Obecnie Uniwersytet Łódzki posiada pełny dostęp do 200 czasopism.

Zarówno przed spotkaniem, jak i w jego trakcie, na profilu facebookowym BUŁ zostały przeprowadzone konkursy dotyczące znajomości platformy Emerald. Nagrodami w konkursie były upominki ufundowane przez Emerald Group Publishing.

(Ewa Bugaj)       
zdjęcia: Dariusz Duda       

Właśnie minęła dziewięćdziesiąta rocznica uhonorowania polskiego pisarza Nagrodą Nobla. Szwedzka Akademia Nauk przyznała Literacką Nagrodę Nobla Władysławowi Stanisławowi Reymontowi za powieść "Chłopi" 13 listopada 1924 r. Do nagrody w tym samym roku pretendowali także Tomasz Mann, Maksym Gorki, Thomas Hardy oraz Stefan Żeromski. Osoba Władysława Reymonta (a właściwie, jak wynika z aktu urodzenia prawdziwe nazwisko to Rejment) jest bliska Łodzi i Łodzianom. Rozsławił bowiem miasto w powieści-reportażu "Ziemia obiecana", gdzie zbiorowym bohaterem uczynił autor Łódź, przedstawiając szeroką panoramę robotniczego miasta w okresie rewolucji przemysłowej i drapieżnego kapitalizmu. Łódź posiada dwudziestoletnią czerwcową tradycję obchodów "Dnia Reymonta", mającą na celu popularyzację literatury, historii Łodzi i województwa wykorzystując do tego postać i dorobek artystyczny wybitnego pisarza. Odbywa się z tej okazji zbiorowe czytanie fragmentów powieści Reymonta "Ziemia obiecana", przejazd specjalnym pociągiem do Lipiec Reymontowskich, wsi, w której Władysław Reymont umiejscowił akcję swej powieści "Chłopi", oraz liczne atrakcje. Urodzony 7 maja 1867 roku w Kobielach Wielkich k. Radomska (gubernia piotrkowska) Władysław Stanisław, jako piąte dziecko Antoniny z Kupczyńskich i Józefa Rejmentów od początku wykazywał się wieloma zdolnościami. "[...]już w piątym roku życia nauczył się czytać, jako sześcioletni [...] czyta po kryjomu "Lillę Wenedę" Słowackiego [...]. W siódmym roku życia zapoznaje się z "Robinsonem Cruzoe" i sięga po powieści Waltera Scotta"(1).

Choć liczne biografie pisarza, dotychczasowe opracowania monograficzne są pełne luk i niedomówień i faktycznie nikt dogłębnie nie prześledził meandrów jakże ciekawego życia pisarza, to charakterystyczny jest fakt, że w drodze do zaszczytów przyszłego noblisty nie podkreślają one świadomie podjętego trudu wspinania się na społeczne wyżyny - od czeladnika krawieckiego do laureata Nagrody Nobla. Próbował w życiu różnych zawodów - był krawcem, pracował na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, występował w wędrownych teatrach, zajmował się dziennikarstwem. W 1892 r. debiutował jako korespondent warszawskiego "Głosu" i nowelista w krakowskiej "Myśli". Pierwsze próby pisarskie podejmował jeszcze jako Władysław Stanisław Rejment w domu rodzinnym, gdzie panował wyjątkowo surowy rygor i tak to wspominał: [...]Pisywałem wciąż wiersze: nie posyłałem ich nigdzie, aby nie odpowiedzieli: do kosza. [...] a to przymusowe siedzenie na wsi, pod czujną, srogą i okrutną kontrolą ojca, zabijało mnie.[...](2).

Nic więc dziwnego, że zapragnął wyrwać się z domu rodzinnego i pod nieco zmienionym nazwiskiem, pod którym znamy Go, jako pisarza Władysława Stanisława Reymonta, opublikował swoją pierwszą nowelę "Wigilia Bożego Narodzenia" w 1892 r. Drogę do kariery otworzył mu jednak reportaż "Pielgrzymka do Jasnej Góry" wydrukowany w "Tygodniku Ilustrowanym" (1894), po którym przyszło zamówienie na książkę. W 1896 r. została wydana pierwsza powieść "Komediantka". Lecz z czasem to kolejna powieść "Ziemia obiecana" (1899) przyniosła Reymontowi olbrzymią popularność. Swoje największe dzieło, powieść "Chłopi" określaną również mianem "wielkiego malowidła epickiego" pisał w latach 1899-1908 przebywając po trosze w Polsce, Włoszech i Francji. Druk rozpoczęto w "Tygodniku Ilustrowanym", którego prenumeratorzy mieli otrzymywać wydania książkowe kolejnych tomów. Początkowo czytelnicy pisali do redakcji listy z protestami przeciw drukowaniu "Chłopów"(3) . To czterotomowe dzieło ukazywało się w latach 1902-1909. Powstała "chłopska epopeja" z przeogromną galerią postaci prezentująca powikłane i dramatyczne losy mieszkańców wsi Lipce(4), chłopską siłę, godność i wręcz mistyczne przywiązanie do ziemi, na przestrzeni dwunastu miesięcy z wyraźnym podziałem na cztery pory roku. Lecz "wielkość" powieści doceniono w całości po przyznaniu jej Nagrody Nobla w 1924 r.

Do Nagrody Nobla zgłaszano Władysława Reymonta już w 1919 r. Uczyniła to Akademia Umiejętności w Krakowie. Kolejny raz skierował kandydaturę polskiego pisarza członek Komisji Nobla - Per Hallström w 1920 r. Ponieważ "Chłopi" nie byli wówczas rozpropagowani w licznych tłumaczeniach, kandydatura Reymonta nie znajdowała odpowiedniego poparcia wśród członków Komisji. Dopiero ukazanie się przekładu "Chłopów" w języku szwedzkim dokonane przez Ellen Wester i tym samym popularyzacja powieści w Szwecji miało znaczący wpływ na decyzję Komisji Nobla, a sama nagroda dla polskiego pisarza została przyjęta z wielkim uznaniem. Z powodu ciężkiej choroby, przebywający na leczeniu w Nicei laureat, nie mógł przybyć na uroczystość do Szwecji. W jego imieniu nagrodę odebrał poseł Polski w Sztokholmie Alfred Wysocki. Czek na 116 718 koron (co równało się 256 999 ówczesnych złotych polskich), dyplom i medal ze szczerego złota przesłano Nobliście.

Władysław Reymont cieszył się sukcesem zaledwie rok. Zmarł 5 grudnia w Warszawie w 1925 r. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim, a serce wmurowano w filarze kościoła Świętego Krzyża w Warszawie.

(1).Celina Jaworska-Maćkowiak, Noblista z Wolbórki, Łódź 2000, s. 6. (2).Ibidem s. 19. (3).Julian Krzyżanowski, Sztuka słowa, Warszawa 1984, s. 239. (4).W Lipcach Reymontowskich mieszkał Władysław Reymont pracując na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Źródła: Celina Jaworska-Maćkowiak, Noblista z Wolbórki, Łódź 2000. Julian Krzyżanowski, Sztuka słowa, Warszawa 1984.

(oprac. Renata Osiewała)       

W tym roku mija setna rocznica śmierci polskiego malarza Józefa Chełmońskiego. To dobra okazja, żeby przypomnieć sylwetkę tego wspaniałego artysty. Józef Chełmoński urodził się 7 listopada 1849 roku w Boczkach, niewielkim folwarku w okolicach Łowicza. Zdolności artystyczne przyszłego malarza ujawniły się już we wczesnym dzieciństwie. Dużą rolę w rozwoju jego talentu odegrał ojciec, sam utalentowany muzyczne i malarsko. Młody Chełmoński z domu wyniósł miłość do ojczystej ziemi, kult tradycji, patriotyzm. Poznał życie wsi, prace polowe związane z kolejnymi porami roku, zajęcia gospodarskie i tradycje ludowe. Od 1867 roku Chełmoński był uczniem Klasy Rysunkowej w Warszawie, jedynej w owym czasie szkoły artystycznej na ziemiach Królestwa Polskiego. Czas nauki pod kierunkiem Wojciecha Gersona upływał pod znakiem wytężonej pracy i biedy. Często nie wystarczało Chełmońskiemu na jedzenie nie mówiąc o akcesoriach malarskich

Sytuacja niejednokrotnie zmuszała malarza do zamalowywania gotowej już kompozycji drugą, bo nie miał pieniędzy na kupno kolejnego płótna. Jego malarstwo charakteryzuje wielka ekspresja i temperament. Był jednym z niewielu malarzy- przedstawicieli realizmu, którzy ukazywali w swych obrazach chrapanie koni, ich rozpędzone sylwetki, mokre od wilgoci drzewa w sposób tak sugestywny jakby to była rzeczywistość. Dzieła artysty, powstałe w latach 1873-1875 m.in. " Odlot żurawi" , " Czwórka ukraińska" , czy " Babie lato" są uważane dzisiaj za manifest polskiego realizmu w malarstwie. W czasie kiedy powstawały, spotykały się jednak z niechętnym odbiorem zarówno publiczności jak i krytyków. Te niepowodzenia i trudne warunki życia, spowodowały, że malarz opuścił Polskę udając się do Paryża w 1875 r.


Tam twórczość Chełmońskiego została szybko doceniona. Przyczyn tego sukcesu należy szukać w nieznanej wówczas obcokrajowcom tematyce obrazów: śnieżne pustkowia- " Kuropatwy" (1891), dzikie konie z rozwianymi grzywami- : "Czwórka" (1881), proste życie wieśniaków. Malarz z dnia na dzień stał się cenionym i modnym twórcą, mogącym wieść życie zamożnego człowieka. Słyną z ekstrawagancji i ekscentrycznych zachowań. Wzbudzał sensację m.in. swoim ubiorem. Już w czasach studenckich nosił czerwone rajtuzy konnicy rosyjskiej, granatową ułańską kurtkę oraz czapkę konduktorską Kolei Warszawsko- Wiedeńskiej. Artysta znany był z tego, że nigdy nie rozstawał się z charakterystyczną czerwoną kamizelką, ważnym elementem łowickiego stroju ludowego.

Mimo długiego pobytu na obczyźnie, głównym tematem jego twórczości pozostał polski pejzaż. Tęsknota za ojczystą ziemią zmusiła Chełmońskiego do powrotu do kraju. W 1889 roku kupił kawałek ziemi w Kuklówce koło Grodziska Mazowieckiego. Mieszkał skromnie, uprawiał ziemię i nieustannie malował. Samotnie przechadzał się wśród pól, łąk, lasów a swoje spostrzeżenia notował na obrazach. Do najbardziej znanych dzieł malarza, stworzonych wtedy, należy obraz " Bociany" z 1900 roku. Józef Chełmoński zmarł 6 kwietnia 1914 roku. Został pochowany na wiejskim cmentarzu w Ojrzanowie. Tak jak sobie życzył. Cicho i skromnie…

W zbiorach Biblioteki UŁ można znaleźć wiele tytułów poświęconych twórcy m.in.:

źródła:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Chełmoński
http://culture.pl/pl/tworca/jozef-chelmonski

(Agnieszka Górecka)