Streszczenie
Michaił Zoszczenko wykazał się w swoich utworach genialnym wyczuciem języka
potocznego, który ukształtował się w Rosji po rewolucji 1917 r., a więc w okresie burzliwych
przemian ustrojowych i licznych sprzeczności społecznych. Fenomen tego pisarza polega na wciąż
niesłabnącym zainteresowaniu zarówno czytelników, jak i badaczy specyfiką języka jego
utworów. Tę odzwierciedlają rozliczne wypowiedzi bohaterów Zoszczenki. W ich replikach,
dialogach i monologach występuje szereg usterek ortoepicznych, ortograficznych, gramatycznych,
słowotwórczych, semantycznych, stylistycznych i składniowych. Odstępstwa dotyczą zasad
fleksyjnych, deklinacyjnych, przynależności rodzajowej, nielogicznych i nienormatywnych
związków wyrazowych. Prezentacji tej kwestii poświęcono niniejszy artykuł.