Rekonstrukcja technik obróbki żelaza na terytorium kultury przeworskiej w okresach przedrzymskim i rzymskim. Charakterystyka i rozwój
Streszczenie
Rzemiosło, jakim jest kowalstwo, zazwyczaj nie jest przedmiotem badań naukowych. Wytwarzanie przedmiotów przy pomocy archaicznych technik jest domeną lokalnych wytwórców, pasjonatów lub rekonstruktorów. Ich działania nie zawsze spełniają wymogi poprawności historycznej. Kowalstwo hobbystyczne zazwyczaj koncentruje się na osiągnięciu określonego efektu wizualnego. Nawet w przypadku organizacji czy stowarzyszeń zajmujących się animacją konkretnych kultur archeologicznych, efekt wizualny ma nadrzędne znaczenie. Metodyka badań eksperymentalnych tylko sporadycznie towarzyszy rzemieślnikom, którzy są związani z grupami rekonstrukcyjnymi. Pomimo, iż w ostatnich latach zaczęły pojawiać się coraz liczniejsze stowarzyszenia, ośrodki naukowe,a nawet samodzielni badacze zajmujący się archeologią doświadczalną, zagadnienie kowalstwa ciągle stanowi niewielki odsetek wszystkich prac poświęconych analizie starożytnych rzemiosł. Nieliczne monografie skupiają się na kulturach z basenu Morza Śródziemnego lub obszarach Celtyki. Analiza kowalstwa środkowoeuropejskim Barbaricum była dotychczas zupełnie pomijanym zagadnieniem. Prowadzono jedynie pojedyncze eksperymenty w ramach badań nad konkretnymi znaleziskami z obszaru kultury przeworskiej,w związku z tym nie doczekaliśmy się kompleksowej analizy rzemiosła praktykowanego przez ludność tej kultury w okresie przedrzymskim, rzymskim oraz w czasie wędrówek ludów. Skutkuje to niedostatecznym poziomem wiedzy na temat zagadnień technicznych dotyczących wyrobów tej kultury. Rezultatem tego bywa nieadekwatna interpretacja ewolucji konkretnych form stylistycznych, ich strona funkcjonalna, a przez to niejednokrotnie przeznaczenie i zastosowanie, nie mówiąc już o braku możliwości rozpoznania dynamiki rozwoju rzemiosła opisywanych czasów. Celem poniższej pracy będzie uzupełnienie aktualnej wiedzy na temat kowalstwa kultury przeworskiej.