Streszczenie
Twórczość plastyczna wydaje się być niedocenianym przez tyflopedagogów obszarem aktywności dzieci, młodzieży oraz dorosłych osób niewidomych i głuchoniewidomych. Tymczasem osoby te warto angażować w wiele form plastycznej kreacji, dodatkowo kierując się zasadą „im wcześniej, tym lepiej”. Tego typu doświadczenia mogą wspierać rozwój poznawczy, emocjonalny i społeczny osób z poważną dysfunkcją wzroku. Zostanie to wykazane na podstawie analizy literatury przedmiotu oraz poprzez przytoczenie studiów przypadków głuchoniewidomych uczestników plenerów rzeźbiarskich w Orońsku.