Migracje wewnętrzne w Łodzi na tle wybranych, największych miast w Polsce
Abstract
W historii rozwoju wielkich miast migracje ludności odrywały kluczowe
znaczenie. Hierarchiczny charakter przemieszczeń, zgodnie z którym miasta duże charakteryzowały się dodatnim saldem migracji w relacji do miast mniejszych, jak również
obszarów wiejskich, istniał jeszcze do początku transformacji systemowej.
Z dekady na dekadę udział napływu ludności na wieś, w stosunku do odpływu, wzrastał
najszybciej w wielkich miastach.
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie rozmiarów ruchu wędrówkowego
ludności, w Łodzi na tle takich miast jak, Poznań, Warszawa i Wrocław.
W opracowaniu szczegółowej analizie został podany napływ i odpływ oraz saldo migracji w latach 2000-2008. Przedstawiono również strukturę demograficzną osób uczestniczących w migracjach.
Z przedstawionych w artykule danych wynika, iż w Łodzi od 2000 r. występuje ubytek
migracyjny ludności o coraz większych rozmiarach i natężeniu. Z analizowanych miast
tylko Warszawa charakteryzuje się tendencją wzrostową dodatnich sald migracji. Na
skutek ruchu wędrówkowego wszystkie analizowane obszary miejskie „pozyskiwały”
młodych migrantów (20-29 lat). W ostatniej dekadzie widoczny jest systematyczny
wzrost liczby ludności przeprowadzającej się z wielkich miast na obszary wiejskie województwa, co jest wynikiem suburbanizacji.
Obserwując rozwoju procesów społeczno-gospodarczych w Polsce po roku 1990
i przebieg ruchów migracyjnych, widoczny jest wpływ bodźców ekonomiczny na kierunki przemieszczeń ludności.
Collections