Art and Life in John Fowles’s “The Ebony Tower”
Streszczenie
Opowiadania Johna Fowlesa ze zbioru Hebanowa wieża stanowią ciekawy głos w dyskusji
nad znaczeniem sztuki i jej relacji z życiem. Utwór tytułowy jest zapisem spotkania dwóch
artystów malarzy, diametralne różniących się od siebie stylem twórczości i postawą życiową.
Starszy z nich - żyjący pełnią życia, bulwersujący niejednokrotnie opinię publiczną swoim
zachowaniem - opowiada się za konwcncjonalnością w sztuce, odrzuca abstrakcję, która, jego
zdaniem, obca jest człowiekowi, gdyż go ogranicza. Młodego malarza natomiast cechuje
konformizm, ciągła ucieczka przed ryzykiem i korzystaniem z radości życia. Wieża hebanowa
jest symbolem artystycznego odosobnienia, odrzucenia tego, co ludzkie w imię dobrego smaku
i wyrafinowania technik malarskich. Jest ona współczesną wersją wieży z kości słoniowej,
w której romantycy upajali się swoją samotnością. Spotkanie to uzmysławia młodemu
człowiekowi, że lęk przed życiem prowadzi do przeciętności w sztuce, że zamknięcie się na
wszelkie przejawy człowieczeństwa musi skończyć się zubożeniem malarskiego wyrazu. Dokonując
wyboru między bezpieczeństwem stałego związku a uleganiem prawdziwym emocjom i pragnieniom,
młody malarz skazuje się na przeciętność, zarówno w życiu, jak i w swej twórczości.
Kieruje się nakazami moralnymi, a nie własnymi uczuciami. Sztuka i życie pozostają bowiem
w ścisłej zależności, co dzięki pobytowi w tajemniczej posiadłości uświadamia sobie bohater
opowiadania.
Collections