Oral Poetry of the 1960s in Britain - A Survey of its Cultural Context
Streszczenie
W latach sześćdziesiątych na brytyjskiej scenie poetyckiej można było zaobserwować
wzmożone zainteresowanie poezją żywego słowa. Liczne spotkania poetyckie,
na których twórcy czytali swoje wiersze, przekształcały się często w
parateatralne działania, zbliżone do happeningu, recytacjom towarzyszyły koncerty
muzyki Jazzowej lub rockowej, ekspozycje prac plastycznych, pokazy filmowe.
Nurt poezji żywego słowa lat sześćdziesiątych związany ideowo z kontrkulturową
formacją tamtych lat, programowo wychodził poza obszar literatury,
nawiązując współpracę z innymi dziedzinami sztuki (romantyczna w swej genezie
koncepcja sztuki totalnej, Gesamtkunstwerk), przeciwstawiając się książce jako
Jedynej formie istnienia wiersza, szukając form bezpośredniej łączności z publicznością.
Zwolennicy poezji żywego słowa odwołując się do teorii McLuhana,
wskazywali na bogatszą informację; jaka przekazywana Jest w akcie mowy, aktywizującym
oprócz wzroku także inne zmysły. Rozwój poezji żywego słowa dekady
lat sześćdziesiątych wiązać można z charakterystycznym dla ówczesnej awangardy
nurtem dematerializacji sztuki, postulującym odejście od tradycyjnego rozumienia
sztuki jako wytworu ku Jej definicji jako procesu, działania czy wydarzenia.
Drugim nurtem sztuki współczesnej, do którego odwoływali się poeci omawianej
tu formacji, była wyraźna od czasów dadaismu tendencja do niwelowania
różnic między sztuką a rzeczywistością wobec niej zewnętrzną.
Collections