Książki/Rozdziały | Books/Chaptershttp://hdl.handle.net/11089/11002024-03-19T04:52:38Z2024-03-19T04:52:38ZKoncepcja wspólnej armii arabskiej Lig Państw Arabskich z 2015 r. jako narzędzia do walki z terroryzmemPogońska-Pol, Magdalenahttp://hdl.handle.net/11089/508262024-03-16T03:32:49Z2024-03-15T00:00:00ZKoncepcja wspólnej armii arabskiej Lig Państw Arabskich z 2015 r. jako narzędzia do walki z terroryzmem
Pogońska-Pol, Magdalena
W 2015 r. Liga Państw Arabskich powróciła za sprawą Egiptu do idei powołania wspólnych sił arabskich. Pomysł nie jest nową koncepcją, pierwszy raz pojawił się w latach pięćdziesiątych XX w. Na mocy Traktatu o Wspólnej Obronie i Współpracy Gospodarczej powołano Wspólną Radę Obrony, jako gremium odpowiedzialne za koordynowanie militarnego wysiłku Arabów. Następnie LPA starła się reagować na konflikty zewnętrzne i rozwiązywać spory wewnątrzarabskie przy pomocy pokojowych środków ich rozstrzygania, mając na uwadze poszanowanie integralności terytorialnej krajów oraz jedność arabką. Zagrożenia, które pojawiły się w regionie, po zimnej wojnie, w tym terroryzm oraz skutki jakie dla Bliskiego Wchodu przyniosły protesty społeczne zwane arabską wiosną – rozwój organizacji terrorystycznych, wojny domowe – doprowadziły do wznowienia rozmów na temat współpracy militarnej w walce z wyzwaniami. Na 26 Szczycie Arabskim w Szarm el-Szejk w marcu 2015 r. zaproponowano utworzenie wspólnych sił arabskich, będących siłami szybkiego reagowania. Zreformowano w tym celu strukturę organizacji i rozszerzono kompetencje Arabskiej Rady Pokoju i Bezpieczeństwa. Następnie wypracowano projekt porozumienia określający: cele, zadania, sposób działania oraz finansowania tych sił. Państwa arabskie pomimo początkowo pozytywnego podejścia do pomysły, podzieliły się w momencie opracowania tego dokumentu. Sprzeciw Arabii Saudyjskiej i państw Zatoki Perskiej doprowadził do zamrożenia tego projektu w czasie. Państwa te wybrały współpracę militarną na drodze zawiązywania koalicji ad hoc.; In 2015, thanks to Egypt, the League of Arab States returned to the idea of establishing joint Arab forces. The idea is not a new concept, it first appeared in the 1950s. Under the Treaty on Common Defense and Economic Cooperation, the Joint Defense Council was established as a body responsible for coordinating the military effort of the Arabs. The AL then tried to respond to external conflicts and resolve intra-Arab disputes using peaceful means of resolving them, with a view to respecting the countries territorial integrity and Arab unity. The threats that appeared in the region after the Cold War, including terrorism, and the effects of the social protests known as the Arab Spring on the Middle East – the development of terrorist organizations, civil wars – led to the resumption of talks on military cooperation in the fight against the challenges. At the 26th Arab Summit in Sharm el-Sheikh in March 2015, it was proposed to create a joint Arab force as a rapid reaction force. For this purpose, the organizational structure was reformed and the competences of the Arab Peace and Security Council were expanded. Then, a draft agreement was developed specifying the goals, tasks, method of operation and financing of these forces. Arab countries, despite their initially positive approach to the idea, were divided when this document was prepared. Opposition from Saudi Arabia and the Gulf states led to the project being frozen in time. These countries chose military cooperation by forming ad hoc coalitions.
2024-03-15T00:00:00ZUzbrojenie oraz wyposażenie materiałowo-techniczne oddziałów inżynieryjnych Wojska Polskiego w latach 1945–2010Pietrygała, Roberthttp://hdl.handle.net/11089/508252024-03-16T03:32:03Z2024-03-15T00:00:00ZUzbrojenie oraz wyposażenie materiałowo-techniczne oddziałów inżynieryjnych Wojska Polskiego w latach 1945–2010
Pietrygała, Robert
Duży wpływ na zdolność bojową komponentów wojskowych, obok spraw takich jak kształcenie oraz szkolenie stanów osobowych miał czynnik wyposażenia materiałowo-technicznego. W całym okresie powojennym dokonywał się w nauce znaczący postęp i rozwój jakościowy, który wpływał na poszukiwaniu, coraz to nowszych i lepszych rozwiązań technicznych. Postęp naukowo-techniczny był nader często wykorzystywany w technice wojskowej, a w wojskach inżynieryjnych w sposób szczególny. Widoczne to było w szczególności w wyposażeniu technicznym. Artykuł porusza powyższe aspekty uzbrojenia oraz wyposażenia materiałowo-technicznego oddziałów inżynieryjnych Wojska Polskiego w latach 1945-2010. Tekst został podzielony na trzy zasadnicze części: w pierwszej zostało opisane uzbrojenie będące na wyposażeniu wojsk inżynieryjnych, w drugiej szczegółowo przedstawiony został inżynieryjny sprzęt techniczny, w trzeciej części zawarte zostały informacje dotyczące wyposażenia materiałowego. Całość artykułu uzupełniają liczne tabele i wykazy używanego sprzętu.; The factor of material and technical equipment had a significant impact on the combat capability of military components, in addition to matters such as education and training of personnel training. In the entire post-war period, there was a significant progress and qualitative development in science, which influenced the search for newer and better technical solutions. This scientific and technical progress was very often used in military technology, especially in engineering troops. This was most visible in the technical equipment. The article discusses the above-mentioned aspects of the armament and the material technical equipment of the engineering units of the Polish Army in the years 1945-2010. The article is divided into three main parts: the first part describes the armaments used by the engineering troops, the second one presents technical engineering equipment in detail, and the third part contains information on material equipment. The article is supplemented witch numerous tables and lists of the equipment used.
2024-03-15T00:00:00ZImagologia jako sposób na rozpoznanie mentalnych narzędzi walki z sowiecką wielką wojną ojczyźnianą (1941–1945) w tleGliniecki, Tomaszhttp://hdl.handle.net/11089/508242024-03-16T03:33:48Z2024-03-15T00:00:00ZImagologia jako sposób na rozpoznanie mentalnych narzędzi walki z sowiecką wielką wojną ojczyźnianą (1941–1945) w tle
Gliniecki, Tomasz
Psychologiczne i socjologiczne narzędzia walki są znacznie słabiej rozpoznane i trudne do miarodajnej oceny, nie zawsze też nadaje się im znaczenie odpowiednie do osiąganych skutków. Artykuł przybliża doświadczenia z pogranicza psychologii, nauk o komunikacji oraz kulturoznawstwa, by przedstawić wpływ na wojnę imagologii, nauki zajmującej się wyobrażeniami jednych społeczności ludzkich o drugich. Grupa tocząca wojnę dokonuje celowego wpływu na system poznawczy swoich członków, by ich wyobrażenia o wrogu uzyskały stopień pozwalający na skuteczne prowadzenie walki i, w konsekwencji, na zwycięstwo nad nim. Na drodze do otwartego konfliktu i podczas jego przebiegu wyobrażenia te przechodzą z dość neutralnego „obrazu obcego” do skrajnego „obrazu wroga”, potęgując negatywne emocje wobec przeciwnika. Jednocześnie, jako przeciwieństwo, budowany jest „obraz swojego”, uzasadniający potrzebę prowadzenia walki i pozytywne cechy własnej grupy. Za przykład wzięta tu została Wielka Wojna Ojczyźniana Związku Sowieckiego z III Rzeszą Niemiecką, oznaczająca skrajną nienawiść obu państw, objawiającą się bezpośrednim starciem wojennym reżimów totalitarnych w latach 1941–1945. Podstawowym działaniem sowieckiej propagandy było wtedy odhumanizowanie Niemców jako najeźdźców i bestii, zasługujących jedynie na unicestwienie.; Psychological and sociological tools of combat are much less well known and difficult to assess reliably, and they are not always assigned a meaning appropriate to the results achieved. The author of the article decided to bring closer experiences from the border of psychology, communication science and cultural studies, in order to present the impact of imagology, a science dealing with the ideas of some communities about others, on the war. A group waging a war deliberately influences the cognitive system of its members so that their ideas about the enemy gain a degree that allows them to effectively conduct the fight and, consequently, to win over him. On the way to the open conflict, and during its course, these images pass from a fairly neutral “image of the Other” to an extreme “enemy image”, intensifying the negative emotions towards the opponent. At the same time, in opposition, a “self-image” is built, justifying the need to fight and the positive qualities of one's own group. The Great Patriotic War of the Soviet Union with the Third German Reich was taken as an example here, showing the extreme hatred of both countries, manifested in the direct war clash of totalitarian regimes in 1941–1945. The main activity of Soviet propaganda at that time was to dehumanize the Germans as invaders and beasts who deserved only annihilation.
2024-03-15T00:00:00ZOpinie pilotów z czasów II wojny światowej na temat samolotów własnych i przeciwnikaWybranowski, Dariuszhttp://hdl.handle.net/11089/508232024-03-16T03:33:21Z2024-03-15T00:00:00ZOpinie pilotów z czasów II wojny światowej na temat samolotów własnych i przeciwnika
Wybranowski, Dariusz
Artykuł zawiera w znacznej części cytowane opinie pilotów dotyczące samolotów, na których przyszło im walczyć w powietrzu podczas II wojny i tych, na których latali przeciwnicy. To ich głosy są autentycznym zapisem, niekiedy subiektywnym, przemian technicznych, które zachodziły wówczas w lotnictwie wojskowym walczących państw. Całość składa się z dwóch głównych części. Pierwsza przytacza opinie i sądy lotników alianckich – polskich, brytyjskich, francuskich i sowieckich. Druga natomiast pilotów państw „Osi” – III Rzeszy, Japonii, Finlandii i Bułgarii. Istotnym uzupełnieniem jest część trzecia, która omawia niektóre nowatorskie konstrukcje lotnicze, jakie pojawiły się podczas II wojny, zwłaszcza samoloty z napędem odrzutowym i opinie pilotów na ich temat, istotne zmiany w uzbrojeniu lotniczym, w tym zwłaszcza działka 20 mm różnych typów, które przydały siłę niszczenia starciom w powietrzu oraz niemieckie pociski V-1 i V-2, metody walki z nimi i zagrożenia jakie niosły dla pilotów myśliwskich, chcących je zniszczyć. Istotnym źródłem do poznania badanego problemu są wspomnienia lotników reprezentujących strony konfliktu. To ich opinie i oceny są także istotnym przyczynkiem do poznania różnych etapów przemian i rozwoju techniki lotniczej, nowych typów samolotów, a także genezy niektórych rozwiązań konstrukcyjnych, czy metod walki powietrznej. W tekście jako źródła wykorzystane zostały wspomnienia m.in. Witolda Urbanowicza, Stanisława Skalskiego, Jana Zumbacha, Tadeusza Kotza, Jana Książczyka/Johna Bennnetta, Johna Kenta, Pierre’a Clostermanna, wybranych pilotów US Air Force, Adolfa Dickfelda, Saburo Sakaiego, Eino Luukkanena i Stojana Stojanowa. Epizodycznie, autor korzystał też z opracowań dotyczących niektórych epizodów związanych z II wojną w powietrzu, biografii wybranych pilotów czy monografii niektórych samolotów z lat 1939–1945.; The article largely encompasses quoted opinions of pilots regarding the aircraft they flew in air combat during World War II, both on the Allied and Axis sides. These voices provide an authentic record, sometimes subjective, of the technological transformations that occurred in the military aviation of the warring nations. The article consists of two main parts. The first part presents the opinions and judgments of Allied aviators – Polish, British, French, and Soviet. The second part focuses on pilots from the Axis powers – Nazi Germany, Japan, Finland, and Bulgaria. A significant addition is the third section, which discusses innovative aircraft designs that emerged during WWII, particularly jet-propelled planes, along with pilots' opinions about them. The article also addresses substantial changes in aerial weaponry, notably the various 20 mm cannons that enhanced combat effectiveness in the air and German V-1 and V-2 missiles, detailing methods for countering them and the threats they posed to fighter pilots attempting their destruction. The memoirs of aviators representing both sides of the conflict constitute a vital source for understanding the studied issue. Their opinions and evaluations also contribute significantly to comprehending different stages of aviation technology transformation and development, new aircraft types, and the origins of certain design solutions and aerial combat tactics. Throughout the text, sources such as the memoirs of Witold Urbanowicz, Stanisław Skalski, Jan Zumbach, Tadeusz Kotz, Jan Książczyk (John Bennnett), John Kent, Pierre Clostermann, selected US Air Force pilots, Adolf Dickfeld, Saburo Sakai, Eino Luukkanen, and Stojan Stojanov have been utilized. Episodically, the author has also referred to works covering specific episodes related to WWII in the air, biographies of selected pilots, or monographs on certain aircraft from the years 1939–1945.
2024-03-15T00:00:00Z